tag:blogger.com,1999:blog-74731555504779373832024-02-25T14:56:20.842+02:00ΜΟΛΙΣΤΑGlavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.comBlogger49125tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-66848620051825454072012-07-28T21:27:00.002+03:002019-04-01T23:47:53.858+03:00Ταβάνια 2.0 ...Ο μάστορας δεν ήταν από Βαρκελώνη τελικά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGOeMhcHVy96WrbpO324sa3Iuc5lFu06kmkhf77z622PVEZ7SB3j3d267heZzHfYZ5xD9eCnt6nccqMCC8IU8XrAf8jHmPxhUPz69tEf87NG4McfRnP2wOV4UCof4ucPvbz_Zjh671BwJm/s1600/DSC00247.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Για να αποφύγω τις μακροσκελείς εισαγωγές σας παραπέμπω σε <a href="https://molista.blogspot.com/2009/11/blog-post_18.html">παλιότερο ποστ</a> τότε που τα ταβάνια δεν είχαν γίνει ακόμα. Έχουν περάσει σχεδόν 3 χρόνια από τότε κι αυτό είναι ενδεικτικό του ρυθμού που γίνονται οι δουλειές. Ο μάστορας ήταν τελικά από Κόνιστα, πράγμα λογικό κι επόμενο γιατί που να τον ψάχνεις αν τον ξαναχρειαστείς. Το βασικό είναι ότι δεν τα πείραξε κι αυτό που έκανε ήταν να προσθέσει τα πηχάκια εκεί που το ταβάνι ενώνεται με τον τοίχο. Δείτε ενδεικτικά τις παρακάτω φωτογραφίες: </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpWZQJFpbCYgGCZAtvw8u8bH_lbdasX1uYcA0rqEABuXWV0JlnCgDf5nRIbN_wdOAssK1bZ-_LuyNFJqaH7c7iB2oMPNqrFVjuk9gkz_65qWohqnLq7kAmETUYl6CP_zFBLtkJ_eoCcEYT/s1600/DSC00248.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpWZQJFpbCYgGCZAtvw8u8bH_lbdasX1uYcA0rqEABuXWV0JlnCgDf5nRIbN_wdOAssK1bZ-_LuyNFJqaH7c7iB2oMPNqrFVjuk9gkz_65qWohqnLq7kAmETUYl6CP_zFBLtkJ_eoCcEYT/s400/DSC00248.jpg" width="300" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdFJtXGyT8N1ufETyEkZ-drFKbO5mYzAzbUojpg5tp8DSw13XeCVRacX2U0FoltLpY3p87MUd4QRlrOg5dnzbU3ecMYNOTd6R_MU3Vfy4Dj_CQidDJ_el7rEQ0voPsL8uzsAPBeluo8Wnw/s1600/DSC00249.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdFJtXGyT8N1ufETyEkZ-drFKbO5mYzAzbUojpg5tp8DSw13XeCVRacX2U0FoltLpY3p87MUd4QRlrOg5dnzbU3ecMYNOTd6R_MU3Vfy4Dj_CQidDJ_el7rEQ0voPsL8uzsAPBeluo8Wnw/s400/DSC00249.jpg" width="300" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGOeMhcHVy96WrbpO324sa3Iuc5lFu06kmkhf77z622PVEZ7SB3j3d267heZzHfYZ5xD9eCnt6nccqMCC8IU8XrAf8jHmPxhUPz69tEf87NG4McfRnP2wOV4UCof4ucPvbz_Zjh671BwJm/s1600/DSC00247.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGOeMhcHVy96WrbpO324sa3Iuc5lFu06kmkhf77z622PVEZ7SB3j3d267heZzHfYZ5xD9eCnt6nccqMCC8IU8XrAf8jHmPxhUPz69tEf87NG4McfRnP2wOV4UCof4ucPvbz_Zjh671BwJm/s400/DSC00247.jpg" width="400" /></a></div>
Για τα σχέδια και τα στολίδια που έχει επάνω το ξύλο προσέξτε αυτές:<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGp2-bEOqDvhQ1VU73NP2WumVqBZYhUCacPZucODhmDez2kgOAdq3abdhr6osG4ELk0uYUU4LZ1CakK69m7LPW2EASoA_bm48ePqQWaiDLFGLXIO0gZc3PN9dyzMap9L-VF-mB3r8f6evP/s1600/DSC00246.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGp2-bEOqDvhQ1VU73NP2WumVqBZYhUCacPZucODhmDez2kgOAdq3abdhr6osG4ELk0uYUU4LZ1CakK69m7LPW2EASoA_bm48ePqQWaiDLFGLXIO0gZc3PN9dyzMap9L-VF-mB3r8f6evP/s400/DSC00246.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZJAAOXZO-5ndR_-pgj5utv_K15cumjWM76x-qJxw_9635HNpknIzVzSDelN1t7t6c4rv6buM9lcp_pVYw4eV7jzmNdBXOjD9KKpC9XWqcDm2tY2rQvFr4hgCJRxCWy_xOcF-RawppTyF1/s1600/DSC00245.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZJAAOXZO-5ndR_-pgj5utv_K15cumjWM76x-qJxw_9635HNpknIzVzSDelN1t7t6c4rv6buM9lcp_pVYw4eV7jzmNdBXOjD9KKpC9XWqcDm2tY2rQvFr4hgCJRxCWy_xOcF-RawppTyF1/s400/DSC00245.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μένουν φυσικά τα βαψίματα που θα είναι πολύ μπελαλίδικα (πολύ λεπτομέρεια ιδίως αν τα πηχάκια θέλουν κάτι ξεχωριστό) ...και ορθοστασία πάνω στη σκάλα. Στο κάτω πάτωμα που βάψαμε ένα ταβάνι έχει γίνει σούπερ, απλά ξέχασα να το τραβήξω. Υπόσχομαι την επόμενη φορά. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους. </div>
</div>
<div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-80626956197220253862011-10-23T16:00:00.003+03:002019-04-01T23:51:07.384+03:00Φωτογραφίες Μαΐου - Ιουλίου από Μόλιστα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br />
Είναι αλήθεια ότι έχω πάνω από 5 μήνες να ποστάρω σε αυτό το blog...Ο λόγος για όσους με παρακολουθούν είναι ότι έχω απλώσει πολύ τον τραχανά και δεν προλαβαίνω να τον μαζέψω. </div>
<div style="text-align: justify;">
Θα πω μόνο ότι το καλοκαίρι το πέρασα στις Πλατείες και είχα αρκετή δουλειά με την δικτυακή παρουσία των Αγανακτισμένων. Πλέον έχω αποσυρθεί απ'αυτά, αλλά εντωμεταξύ έχουμε δημιουργήσει με κάτι φίλους το δικό μας site </div>
στην αρχή με ενθουσιασμό, αλλά πλέον με κάποια αυτοσυγκράτηση.
<br />
<div style="text-align: justify;">
Κι είναι γεγονός ότι αν έχει κάποιος απλωθεί σε διάφορα θεματικά blog είναι ένα πρόβλημα να τα μαζέψει όλα σε ένα όσο και αν οι θεματικές αυτές κολλάνε μεταξύ τους. </div>
<div style="text-align: justify;">
Μεσολάβησε και <b><a href="https://glavkos.blogspot.com/2011/08/4-lernu_15.html">το ταξίδι στη Σλοβακία</a></b>, για το οποίο έχω γράψει στο γλωσσικό μου blog. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
<a name='more'></a><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όλα αυτά βέβαια είναι δικαιολογίες σε μεγάλο βαθμό καθώς δεν περνούσε μήνας χωρίς να γράψω για την Μόλιστα μέχρι τώρα. Δουλειές και αναδουλειές πάντα υπάρχουν. Το είχα ρίξει και στην καλοπέραση για ένα διάστημα, στις καθημερινές εξόδους, ήσαν και οι διακοπές στις παραλίες και στα camping και το ένα έφερνε το άλλο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ειδικά φέτος δεν έχω κάτι να γράψω για την Μόλιστα ..το χωριό είναι ψιλοέρημο και ρημάζει χρόνο με το χρόνο. Στην τάση αυτή δεν υπάρχει αντιστροφή...εκτός κι αν η κρίση στρέψει τον κόσμο στα χωριά όπου τουλάχιστον θα βρουν κάτι να καλλιεργήσουν, ξύλα να ζεσταθούν το χειμώνα και ένα υποφερτό περιβάλλον μακρυά από τη ζωή της πόλης. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Άλλωστε το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας μέχρι τον προηγούμενο αιώνα ήταν κάτοικοι της υπαίθρου...Η πόλη δεν ήταν για όλους και δεν ήταν και πάντα η καλύτερη επιλογή. Μια τέτοια επιλογή όμως σήμερα προϋποθέτει κάτι παραπάνω από την απλή ρομαντική ιδέα να ζήσεις σε χωριό. Θέλει τις ανάλογες προϋποθέσεις και πάνω απ'όλα την αντίστοιχη αποφασιστικότητα για να το κάνεις. Ιδίως αν δεν το έχεις ξανακάνει ...Χρειάζεται εγρήγορση, αντοχή στις σωματικές εργασίες, ψυχικό σθένος και υπομονή για να αντιμετωπίσεις την στενομυαλιά ενός κόσμου στην επαρχία που έχει συνηθίσει τα δικά του. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στο σημερινό ποστ δεν θα αναφερθώ ιδιαίτερα ...Θα μιλήσω περισσότερο μέσα από κάποιος φωτογραφίες που τράβηξα όλη αυτή την περίοδο όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφθώ το χωριό. Κάποιες είναι ακόμα από το Μάϊο, πιστεύω όμως ότι αξίζει να τις δείτε: </div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqEEKv4SDHDSVdAyFXJcj_c5543XjByK2xAKBhqjNi5TvoU95AxW2mluRg5sxoTPMRAuEIFsNzZ_gYBtg0CQuDoUrN5w0_Q6zyOhQV9qX94v4er207CTIhtOLp3vr-5c_TM8VFxJATK8He/s1600/P5080713.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqEEKv4SDHDSVdAyFXJcj_c5543XjByK2xAKBhqjNi5TvoU95AxW2mluRg5sxoTPMRAuEIFsNzZ_gYBtg0CQuDoUrN5w0_Q6zyOhQV9qX94v4er207CTIhtOLp3vr-5c_TM8VFxJATK8He/s640/P5080713.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Μια άποψη της κορυφογραμμής του Γράμμου από το Μποτσιφάρι </td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlVG3U2WdR-uDgMi8sGkngYdIprojmWiZ9x4NP5bCvJvVH7Oh7kQb38oPNZlQnOJJAYqeCXlSSyP2ddv8Dw8o_vTI9JGPfiFs-n5zyOvsic9LtwAuhpGtd7jJuGFozwz84Gcvy47pKkj4D/s1600/P5080709.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlVG3U2WdR-uDgMi8sGkngYdIprojmWiZ9x4NP5bCvJvVH7Oh7kQb38oPNZlQnOJJAYqeCXlSSyP2ddv8Dw8o_vTI9JGPfiFs-n5zyOvsic9LtwAuhpGtd7jJuGFozwz84Gcvy47pKkj4D/s640/P5080709.JPG" width="480" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο φίλος μου ο Τζακ (εδώ μόλις 3 μηνών)</td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkiEhyKKUnrr-8BjE6J7_e0PZWuqxcpSvWQkEyVhclapCX2EIgKjTVf7GWoE46qFPNywckjOvlcINmDPIc02ZlXZdiivTUhqtOEJN7ZeIz3-1LJa4H5WXWrdvO_7a9xYhNWmyhrNYHD70D/s1600/P5080704.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkiEhyKKUnrr-8BjE6J7_e0PZWuqxcpSvWQkEyVhclapCX2EIgKjTVf7GWoE46qFPNywckjOvlcINmDPIc02ZlXZdiivTUhqtOEJN7ZeIz3-1LJa4H5WXWrdvO_7a9xYhNWmyhrNYHD70D/s640/P5080704.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το νέο καφενείο του Γανναδιού με τον τεράστιο πλάτανο στην Πλατεία</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Ακολουθούν φωτογραφίες που τράβηξα τον Ιούλιο: </div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqHeNTkDw-na4jJmeoTSOaiqVrLjsE4Hjtbj7qAwVhNndh-hwCc5YMkNAn1V1iMyiumFfe5AWOWnJvWN87WDcQW1ub1cnCR3iydFsuHwIuZc0NHzfxa7bu7zJMFbJkGDgPdBJvulCAMuAx/s1600/DSC00150.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqHeNTkDw-na4jJmeoTSOaiqVrLjsE4Hjtbj7qAwVhNndh-hwCc5YMkNAn1V1iMyiumFfe5AWOWnJvWN87WDcQW1ub1cnCR3iydFsuHwIuZc0NHzfxa7bu7zJMFbJkGDgPdBJvulCAMuAx/s640/DSC00150.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο κήπος στην πίσω πλευρά του σπιτιού μου μετά το σχετικό ξεχορτάριασμα </td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3IrnICN4BteHx2_rUlIOLRu5hZnyay_wqNHa8Q2rBGK3o0LxSCak0fYeeVzeQBeZN1jKZPBDOOfeLlxUkkNhX1zNWGNjGUeHSOH59qXcB1Km0FyBGRRYXNPOyfEXoiBFanLXpyrAyQjFm/s1600/DSC00144.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3IrnICN4BteHx2_rUlIOLRu5hZnyay_wqNHa8Q2rBGK3o0LxSCak0fYeeVzeQBeZN1jKZPBDOOfeLlxUkkNhX1zNWGNjGUeHSOH59qXcB1Km0FyBGRRYXNPOyfEXoiBFanLXpyrAyQjFm/s640/DSC00144.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Φρέσκα κρεμμυδάκια από κήπο στον Γανναδιό (όποιος βρει ποιανού είναι κερδίζει κέρασμα στο καφενείο)</td></tr>
</tbody></table>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSLgok1kuKhrHWGZRqkuhYHAFmlMAj1P1GpR9zr8rVx_yEvXGOhl_tof-duzQtkSPu01Qi7taYFNcKyBPje230Y_0fW1iY1GNcrNIq1pdve_JkIUtTbL5-lg57ZBVqiGCO8LvzVRQ-68PU/s1600/DSC00143.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSLgok1kuKhrHWGZRqkuhYHAFmlMAj1P1GpR9zr8rVx_yEvXGOhl_tof-duzQtkSPu01Qi7taYFNcKyBPje230Y_0fW1iY1GNcrNIq1pdve_JkIUtTbL5-lg57ZBVqiGCO8LvzVRQ-68PU/s640/DSC00143.JPG" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ένα χελωνάκι στο δρόμο προς Κόνιτσα </td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
Τον Ιούλιο για κάποιο λόγο που δε γνωρίζω ακόμη συναντάς άπειρες χελώνες στην άσφαλτο στην περιοχή. Ίσως είναι περίοδος αναπαραγωγής και γεννητούρια, ίσως συμβαίνει κάτι άλλο πάντως συνιστώ στους οδηγούς που θα είναι Ιούλιο στην περιοχή (ενδέχεται και αλλού) να οδηγούν προσεκτικά για να μην θανατώσουν άθελα τους τα συμπαθή αυτά πλάσματα. Επιπλέον, να μην τις παίρνουν μαζί τους ακόμα κι αν τις αφήσουν στο ίδιο σημείο γιατί με αυτόν τον τρόπο τα χελωνάκια χάνουν τον προσανατολισμό τους (αυτό μου το είπε ένας φίλος που έχω εμπιστοσύνη στην κρίση του). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα συνεχίσω στο επόμενο ποστ με φωτογραφίες του Σεπτεμβρίου καθώς και μια παρουσίαση από την διαδικασία οινοποίησης και απόσταξης του τσίπουρου, που ακολουθεί τις επόμενες μέρες. Συνήθως αρχίζει του Αγίου Δημητρίου και διαρκεί μέχρι να ολοκληρωθεί η απόσταξη. Κατά πάσα πιθανότητα θα είμαι εκεί για αρκετές μέρες. Ήδη στα τέλη Σεπτέμβρη μαζέψαμε τα σταφύλια (κάτι λίγα που είχε ο Μπάρμπας), τα πατήσαμε και τα 'χουμε βάλει στα βαρέλια να βράσει ο μούστος. Άλλοι βέβαια αγοράζουν μεγάλες ποσότητες (μέχρι 3 τόννους) εξασφαλίζοντας έτσι το τσίπουρο και το κρασί της χρονιάς. Μερικοί πουλούν κιόλας. Χρειάζεται ο σχετικός εξοπλισμός, τα βαρέλια και χώρος στο υπόγειο (με τη σχετική υγρασία για το κρασί)...Ίσως την επόμενη χρονιά να αποφασίσω σοβαρά να ασχοληθώ με αποστάξεις, αγοράζοντας στην αρχή ένα μικρό καζανάκι. Ίσως βγάλω και Σλεμποβίτσα κλέβοντας τη συνταγή από Σλοβάκους φίλους μου. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYEt-cbm2F3een3mihaxbphc45kePq-fZhnLIvjcZEVLqG9bIw4Z1KUAsTDkFysEj9l2nPm26OPKpnF5QsUEh9wmsccTnK-B3DUChb1hyjePlx7qOrdQfwAg-G2Rp6OPZaXPWbZGV1w43G/s1600/DSC00080.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYEt-cbm2F3een3mihaxbphc45kePq-fZhnLIvjcZEVLqG9bIw4Z1KUAsTDkFysEj9l2nPm26OPKpnF5QsUEh9wmsccTnK-B3DUChb1hyjePlx7qOrdQfwAg-G2Rp6OPZaXPWbZGV1w43G/s640/DSC00080.jpg" width="640" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Πατημένα σταφύλια με λίγα δαμάσκηνα βράζουν σε πλαστικό δοχείο</td></tr>
</tbody></table>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Καλά κρασιά αδέρφια και καλόπιοτα!!!</div>
</div>
<div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-43241121533777026462011-05-09T02:38:00.004+03:002019-04-11T21:17:27.708+03:00Μια επίσκεψη αστραπή με αφορμή μια παρουσίαση στα Γιάννενα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στις 5 του Μάη είχα την τιμή να είμαι στην ομάδα εκείνων που θα μιλούσαν στην Ζωσιμαία Βιβλιοθήκη Ιωαννίνων για την Βικιπαίδεια. Κι είναι μεγάλη η τιμή γιατί μέσα απ'αυτές τις παρουσιάσεις συναντάς κόσμο με κοινά ενδιαφέροντα, αγάπη για την γνώση και που ίσως με κάποιους απ'αυτούς ξαναβρεθείτε εν'όψει παρόμοιων events στο μέλλον. </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Βέβαια ομολογώ, ότι δύσκολα θα πήγαινα σε μια τέτοια παρουσίαση, αν και εφόσον δεν την συνδύαζα με την ευκαιρία να επισκεφτώ την Μόλιστα. Δεν θα μιλήσω καθόλου εδώ για το εργαστήριο, αφού τα έχω πει <b><a href="https://el.wikinews.org/wiki/%CE%95%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%92%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%B7_%CE%96%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CE%AF%CE%B1_%CE%92%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%B8%CE%AE%CE%BA%CE%B7_%CE%99%CF%89%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AF%CE%BD%CF%89%CE%BD">τα έχω γράψει εδώ.</a></b> Προτιμώ λοιπόν να μιλήσω για τις εντυπώσεις μου σχετικά με την πόλη. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με το που φτάσαμε στο ξενοδοχείο λοιπόν, κάναμε μια γρήγορη βόλτα προκειμένου να βρούμε κάπου να γευματίσουμε. Εκεί πετύχαμε ένα μαγειρείο, αλλά η ιδιοκτήτρια μόλις είχε κλειδώσει το μαγαζί και έφευγε. Την πρόλαβε ο Ggian όμως και την ρώτησε που υπάρχει αλλού καλό φαγητό. Καταλήξαμε στο σε μια στοά που ήταν παλιά χάνι. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην περιήγηση μας όμως είδαμε ενδιαφέροντα πράγματα όπως αυτό το Land Rover, ειδικό για ταξίδια στην έρημο....</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHgbvuXKrp7VebjCDzvNL8ScIJY-mHTIqaoZt0gktCnYJ3K_by9fUZVitvDJ0gGmBHySZprEk2ebxpwH0XycZimAcz0b6FIQJBiw_i7aTturTikbO3EFjoo3CWWJrUBt7ZHEhaSBrmugAw/s1600/DSC00033.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHgbvuXKrp7VebjCDzvNL8ScIJY-mHTIqaoZt0gktCnYJ3K_by9fUZVitvDJ0gGmBHySZprEk2ebxpwH0XycZimAcz0b6FIQJBiw_i7aTturTikbO3EFjoo3CWWJrUBt7ZHEhaSBrmugAw/s400/DSC00033.JPG" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br />
<a name='more'></a><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Βέβαια, εφόσον δεν κάνει για βουνό, σκέφτηκα αμέσως ότι δεν είναι για μένα. Όχι ότι θα μπορούσα να το φτάσω, αλλά χάριν λόγου ή να έχουμε για να λέμε. </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Τα Γιάννενα διαθέτουν ενδιαφέρουσα αγορά στο Κέντρο τους, με λογής λογής μαγαζάκια και μαστόρους....Μέχρι και έπιπλα αντίγραφα παλαιωμένων που έρχονται σε συσκευασίες από Κίνα ή άλλες ασιατικές χώρες και πωλούνται ενδεχομένως ως σπάνιες παλιατζαρίες. Είδαμε ένα τέτοιο να το συναρμολογεί η μαγαζάτορας επί του πεζοδρομίου και ενώπιόν μας. </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Άλλα ενδιαφέροντα καταστήματα ήταν αυτά με είδη οπλισμού και κυνηγίου. Δεν ξέρω τι υπάρχει κι αν υπάρχει κάτι προς κυνήγι, πάντως είχε μεγάλη ποικιλία. Ακόμα και τόξα είδαμε για τοξοβολία. Σκέφτηκα τότε ότι θα ήταν καλό να απαγορευτεί στην Ελλάδα το κυνήγι με πυροβόλα και να επιτραπεί μόνον με τόξα και ακόντια. Έτσι οι κυνηγοί μας θα αποκτούσαν την ανάλογο σωματικήν φινέτσα και αντοχή. Θα γινόταν όλοι τους μοντελάκια. Θα κυνηγούσαν σε ομάδες εκβάλλοντες άναρθρες κραυγές για να τρομάξουν τα θηράματά τους και να τα οδηγήσουν μπροστά από τους τοξότες και τους ακοντιστές. Με αυτόν τον τρόπο θα αποκαθίστανταν και η ισορροπία στην πανίδα των δασών...και ίσως εξέλιπε και ο κίνδυνος εξαφάνισης κάποιων ειδών. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Παρακάτω βλέπουμε ένα εξαίρετο είδος ταμπέλας. Γράφει η <b>"ΦΤΩΧΟΜΑΝΑ" </b>:</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWfclgSLGKElOCvvhnxm9zOIWbI0g6eABYakzr54haFvPILMZBFd3ktabdG-s6b-1-JX553f0D_a3xMahY7kcfdwpOfq72N1If-MQVwpIvyJApp_fc5ZRzvZ6y8OMgwARDOFU0pZ-CVdDP/s1600/DSC00034.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWfclgSLGKElOCvvhnxm9zOIWbI0g6eABYakzr54haFvPILMZBFd3ktabdG-s6b-1-JX553f0D_a3xMahY7kcfdwpOfq72N1If-MQVwpIvyJApp_fc5ZRzvZ6y8OMgwARDOFU0pZ-CVdDP/s400/DSC00034.JPG" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
και με μικρότερα γράμματα από πάνω (Ζαχαροπλαστείο). Σαφώς το μαγαζί είναι ότι άλλο εκτός από το Ζαχαροπλαστείο, η ταμπέλα όμως μας πηγαίνει σε άλλες εποχές, όπου οι φτωχοί θα έπρεπε να ενθαρρύνονται για την είσοδό τους σε τέτοια καταστήματα. Τα γλυκά φαίνεται ότι ήταν γι'αυτούς "αρμυρά" και γι'αυτό και η ανάγκη της έμμεσης παρότρυνσης (σαν να λέει μπείτε...για σας είναι εδώ). </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η βόλτα μας συνεχίστηκε το βράδυ μετά το εργαστήριο. Είναι εντυπωσιακό σε τι μπορεί να πέσει το μάτι σου ακόμα και το βράδυ, με μικρή ορατότητα και πρακτικά σε σκοτάδι σχεδόν. Ιδού η επόμενή μας ανακάλυψη</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKBDRadDfpuUkDjphCvUsEJsrPsLh-XD8ywOjRW5Y3mP5rHLNlS0x7HmklAvL9OfoNJuZkkdqlxP9MiNsOwtCQ7pFD4dECIpgURiWxiJGhDZsYU6lpoij8dykcsjQ2iEJNH5QJFKkOM5d1/s1600/DSC00036.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKBDRadDfpuUkDjphCvUsEJsrPsLh-XD8ywOjRW5Y3mP5rHLNlS0x7HmklAvL9OfoNJuZkkdqlxP9MiNsOwtCQ7pFD4dECIpgURiWxiJGhDZsYU6lpoij8dykcsjQ2iEJNH5QJFKkOM5d1/s400/DSC00036.JPG" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br />
Θα μου πείτε τι το περίεργο και δίκιο θα έχετε. Κάποιος θέλει το κιβωτιάκι του για να βάλει τα οστά του νεκρού σε ένα ωραίο κουτάκι και μετά στο Κοιμητήριο σε ειδική θήκη για να ξέρει ότι υπάρχουν εκεί, όπως αφήνεις έναν φάκελο στην βιβλιοθήκη σου για να τον ξαναβρείς. Ας με συγχωρέσει ο αξιαγάπητος άνθρωπος που κάνει το εν λόγω εμπόριο. Δεν έχω πρόθεση ειρωνίας. Ελπίζω δε να αυξηθεί η πελατεία του μετά απ' αυτήν την ανάρτηση. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα συνεχίσω αύριο το ταπεινό αυτό ποστ για να σας παρουσιάσω Μολιστινά αξιοπερίεργα, εργάτες γης, καφενεία, ξωμάχους και αναχωρητές ετούτης της ζωής και έναν σκύλαρο ονόματι Τζάκ που έκανε πολλές χαρές όταν με έβλεπε. Μην με ρωτάτε γιατί...δεν σκαμπάζω τίποτε από ψυχολογία σκυλίσιας συμπεριφοράς. Ες αύριον λοιπόν τα ασήμαντα!!!</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<br /></div>
<div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-25498607636552231652010-11-27T20:16:00.006+02:002019-04-11T21:19:55.524+03:00Βλάχικα: γλώσσα ή ιδίωμα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br />
<br />
Από χρόνια λόγω και της καταγωγής μου από την Πίνδο ακούω για τα βλάχικα και εκατέρωθεν επιχειρήματα για το αν είναι γλώσσα ή ιδίωμα. Αφορμή όμως για να γράψω γι'αυτό στάθηκε ένα παλιό βίντεο που είδα στο Youtube </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<object height="385" width="480"><param name="movie" value="https://www.youtube.com/v/mlcyexuj5ig?fs=1&hl=en_US">
</param>
<param name="allowFullScreen" value="true">
</param>
<param name="allowscriptaccess" value="always">
</param>
<embed src="https://www.youtube.com/v/mlcyexuj5ig?fs=1&hl=en_US" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μην έχοντας ασχοληθεί ιδιαίτερα με τη συγκεκριμένη γλώσσα, αφού δεν την μιλώ ο ίδιος, έκανα ένα σχόλιο στο συγκεκριμένο βίντεο σε αυτό που θεωρούσα ότι δεν είναι παρά μια άποψη απομείωσης και ευνουχισμού μιας γλώσσας, που υπήρξε κάποτε πλήρως λειτουργική για τις ανάγκες της επικοινωνίας μιας μεγάλης κοινότητας, σε κάτι που δεν είναι παρά μια ουδέτερη άποψη , εν πολλοίς ποτισμένη από κρατική ιδεολογία και ένα διφορούμενο παρελθόν που είχε να κάνει με την στάση κάποιων βλάχων στην διάρκεια την κατοχής...<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Αλλά δεν νομίζω να σας έδωσα να καταλάβετε σε τί αναφέρομαι. Όπως είναι γνωστό η Ελλάδα ως γεωγραφικός χώρος δέχτηκε ανά τους αιώνες πολλούς και ποικίλλους πληθυσμούς που επέλασαν από βορρά , ανατολή, νότο και δύση ακόμα. Ούνοι , Άραβες, Γότθοι , Σλαύοι, Νορμανδοί, Άβαροι και Σελτζούκοι είναι ένα δείγμα από αυτούς που θυμάμαι και σίγουρα δεν είναι οι μόνοι. Όλοι αυτοί μιλούσαν την γλώσσα τους και δεν τους ήρθε έξαφνα και ως δια μαγείας να μάθουν την ελληνική από την στιγμή που πάτησαν το πόδι τους στον Ελλαδικό χώρο. <br />
<br />
Άλλωστε ποιός γνωρίζει την καταγωγή του 10 γενιές πίσω ας πούμε. Σπάνια...Ξέρω παράδειγμα ότι ο προπάππος μου ήταν από την Τραπεζούντα, το όνομά του και κάποιες άλλες λεπτομέρειες. Κι ως εκεί, κι ούτε άκουσα ποτέ απο συγγενείς να ασχοληθούν με κάποιον προγονό μας παλαιότερο. Θέλω να πω ότι είναι πολύ πιθανό να υπήρξαν εντός αυτής της γενεαλογικής γραμμής και άνθρωποι που να ήταν άλλης εθνοτικής καταγωγής, ιδίως εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που ήταν ένα αμάλγαμα εθνών και θρησκειών.<br />
<br />
<br />
Και για να έρθω στην Βλαχική ή Αρομουνική γλώσσα ..θα ήθελα πολύ να πιστέψω ότι αυτό το πράγμα κρατάει από την αρχαία Ελλάδα και προέρχεται απευθείας από την <b><a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE_%CE%9B%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%B3%CE%BB%CF%8E%CF%83%CF%83%CE%B1">Δήμωδη Λατινική</a></b> γλώσσα, όπως όπου ο πληθυσμός αυτός αφομοίωσε την δημώδη λατινική γλώσσα και έκτοτε (σε ένα διάστημα πάνω απο 1000 χρόνια) εξελίχθηκε σε αυτό που είναι σήμερα. Η γλώσσα αυτή δεν γραφόταν ποτέ - αλλά αυτό συνδέονταν και με το γεγονός ότι δεν υπήρξε ποτέ επίσημη γλώσσα. Αλλά ούτε αυτό όμως είναι πειστικό επιχείρημα για το αν πρόκειται για γλώσσα ή ιδίωμα.<br />
<br />
Τελούσε λέει υπό τον ασφυκτικό κλειό της Ελληνικής γλώσσας ...Πότε; το 1200, το 1300 ή τον 21ο αιώνα. Και που; στον Μοριά, στην Μακεδονία ή στο Βουκουρέστι; Εξηγήστε μας παρακαλώ γιατί από τον ουρανό αποκλείεται να κατέβηκε. Δηλαδή αν οι Βυζαντινοί επέβαλλαν ως εκκλησιαστική γλώσσα την ελληνική, οι άνθρωποι δεν έπαψαν να μιλούν την γλώσσα που μιλούσαν πάντα μέσα στις κοινότητές τους. Γιατί οι Βλάχοι εξ'όσων γνωρίζω ήταν πάντα δίγλωσσοι, όπως και οι αρβανίτες που διέμεναν στην Ελληνική επικρατεία.<br />
<br />
Το ίδιο φαντάζομαι ίσχυε για τους Έλληνες του Πόντου, που πολλοί απ'αυτούς μιλούσαν και Τούρκικα αφού ήταν η επίσημη γλώσσα και η γλώσσα της διοίκησης στη Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η διγλωσσία ήταν σε ένα βαθμό υποχρεωτική αφού έπρεπε να έρθεις σε επαφή με τον άλλον και να διεκπεραιώσεις κάποια πράγματα στην γλώσσα του. <br />
<br />
Δηλαδή έχουμε π.χ. ένα ιδίωμα που δεν είναι γραπτό εξ'όσων λέγεται, αν και στην πλειονοτητά τους όλες οι ρομανικές γλώσσες γράφονται σήμερα ακόμα και αυτές οι μειονοτικές της Γαλλίας, της Ιταλίας ή της Ισπανίας ...Γιατί γράφονται άραγε; Γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι θέλουν να εκφράζονται στην γλώσσα της παράδοσής τους και γραπτώς. Και το δικαίωμά τους αυτό έχει κατωχυρωθεί ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα στις διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες.<br />
<br />
Ποιόν προστατεύουμε λέγοντας ότι η βλαχική δεν είναι γλώσσα. Ρίξτε μια ματιά στην <b><a href="https://roa-rup.wikipedia.org/wiki/Prota_fr%C3%A3ndz%C3%A3">Αρομουνική Βικιπαίδεια</a></b>. ....κι ως εκ του θαύματος βλέπουμε εκεί πάνω από 60.000 άρθρα σε μια γλώσσα που δεν γράφεται και ο συμπαθέστατος κατά τ'άλλα κύριος στο βίντεο που είδαμε λέει ότι δεν είναι γλώσσα. Δεν ξέρω αν είναι προπαγάνδα κάποιων από την Γαλλία, αν υπάρχουν σκοτεινοί κύκλοι ή συνωμοσίες. Στέκομαι μόνον στο επιχείρημα αν η βλαχική είναι γλώσσα ή ιδιώμα και αυτό εξετάζω και μόνον. <br />
<br />
Δύο τινά συμβαίνουν εδώ ...<br />
<ol>
<li>Ή δεν βλέπουμε και δεν ακούμε καλά και γενικώς δεν καταλαβαίνουμε τι μας γίνεται.</li>
<li>Ή κάτι δεν στέκει σε όλα αυτά...</li>
</ol>
<br />
Για να πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, ας εξετάσουμε ποιά είναι η διαφορά της γλώσσας και του ιδιώματος; Και για να το δούμε αυτό ας πάρουμε κατ'αρχάς τον ορισμό του ιδιωμάτος από το<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Idiom"> αγγλικό άρθρο της Βικιπαίδειας</a>:<br />
<br />
"Στην γλωσσολογία ιδιώματα θεωρούνται σχήματα λόγου που αντιδιαστέλλονται στην αρχή της συνθετικότητας, αφού το ζήτημα παραμένει υπό αμφισβήτηση. O John Saeed ορίζει το “ιδίωμα” ως σύμφυση λέξεων που προσκολλήθηκαν μεταξύ τους μέχρι να μεταμορφωθούν σε έναν απολιθωμένο γλωσσικό όρο. Αυτή η σύμφυση — λέξεις που συχνά χρησιμοποιούνται σε μια ομάδα — επανακαθορίζει κάθε στοιχείο της <a class="mw-redirect" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Word-group" title="Word-group"></a>λεξικής ομάδας και γίνεται μια <i>ιδιωματική έκφραση</i>."<br />
<br />
Τι μας λέει ο Ποιητής; Πολύ απλά ότι το ιδιώμα είναι μια παραξενιά, ένας τρόπος μιας ομάδας μέσα σε μια γλώσσα και σε καμία περίπτωση μια γλώσσα per se.....Είναι κάτι γραφικό, μια καρικατούρα, ο αυθορμητισμός της καθημερινότητας, η γκλίτσα που κουβαλά κάποιος μαζί του στην πλατεία Συντάγματος...Όλα αυτά τα γραφικά και λαογραφικά εκπέμπουν μια συμπάθεια, του ίδιου είδους όπως αυτή που επέδειξαν προς τους ιθαγενείς οι κατακτητές τους. Είναι άραγε αυτό που θέλουν για τον πολιτισμό των γονιών τους οι φίλοι μας οι Βλάχοι; Δε νομίζω...<br />
<br />
Βέβαια τα υβριστικά σχόλια που δέχτηκα στο Youtube από κάποιους υπερπατριώτες βλάχους που θάβουν τον ίδιο τον πολιτισμό των προγόνων τους στο όνομα μιας ακατανόητης για μένα εθνικής καθαρότητας και για να μην κάνουμε τάχα μου πλάτες στους Ρουμάνους που εγείρουν μειονοτικά ζητήματα στην Ελλάδα.<br />
<br />
Οι βλάχοι δηλαδή των Σκοπίων , της Αλβανίας, της Σερβίας και δεν ξέρω εγώ ποιών άλλων χωρών είναι φυλετικά κάτι άλλο από τους εντός Ελλάδος....λες και ο γεωγραρικός χώρος της Ρούμελης στο Βυζάντιο και στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν ένα στεγανό που επέτρεπε να διαμορωθούν φυλετικές ομάδες με κοινή γλώσσα αλλά διαφορετική φυλετική καταγωγή. Η απουσία επιχειρημάτων που να αντέχουν έστω και στον απλούστερο λογικό κανόνα σκεπάζεται εδώ από κραυγές και φληναφήματα για αρχαίους, δωριείς και άλλα εντυπωσιακά. <br />
<br />
Λυπάμαι που θα το πω , αλλά η όλη επιχειρηματολογία μου φαίνεται αστεία. Ούτε πρόκειται να μπω σε αντιπαράθεση χουλιγκανικού τύπου με όσους βλέπουν σκοπιμότητες πίσω από τις απόψεις μου.<br />
<br />
Δεν είμαι βλάχος, αλλά τα ευρύτερα πολιτιστικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον λαϊκό πολιτιμό και την γλώσσα δεν νομίζω ότι αποκλειστικό προνόμιο διαχείρισης από τους εν Ελλάδι Βλάχους. Ούτε ιδιοκτησία των πολιτιστικών τους Συλλόγων. Είναι ευρύτερα ζητήματα της πολιτιστικής μας κληρονομιάς που για όσους ενδιαφέρονται να διατηρηθεί τόσο η γλώσσα όσο και η κουλτούρα δεν μπορούν να μένουν προσκολλημένοι σε κοντόφθαλμες και φοβικές προσεγγίσεις.<br />
<br />
Ειδάλλως θα μείνουν ουραγοί σε σχέση με όλους αυτούς που ήδη ξεκίνησαν να γράφουν την ιστορία τους. <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
<div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-71618861371484439382010-10-19T22:31:00.002+03:002019-04-01T23:56:07.150+03:00Κοντά σιμά τα Γιάννινα<div style="text-align: justify;">Η πρόσφατη επίσκεψή μου στην Μόλιστα δεν ήταν και από τις καλύτερες των τελευταίων ετών. Η διαδρομή μου φάνηκε κουραστική αν και ο δρόμος από την Εγνατία είναι αρκετά πιο ξεκούραστος και συντομότερος σε χρόνο. Κι αυτό γιατί έβρεχε συνεχώς και η ομίχλη ήταν αρκετά πυκνή ιδίως στα τμήματα μετά την Παναγιά και κοντά στις εξόδους για Μέτσοβο....Αλλά γενικώς η διαδρομή δεν είχε απρόοπτα ούτε κι αυτή τη φορά. Στον δρόμο έκανα τα σχετικά ψώνια τόσο για μένα όσο και τις παραγγελίες, πότε τσιγάρα, πότε εφημερίδα, πότε κάποια φαγώσιμα. Μόνο μια στάση στην Καλαμπάκα για καφέ. </div><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><img border="0" height="298" src="https://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSqV8n1VlQL4uNrnwWJ4U9vKvFmaBm62Zqvp7IBfDfidISOEQw&t=1&usg=__6G-UflbXSychNjGdlwptayFQgrk=" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" width="400" /></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Ο καιρός ήταν βροχερός (η φωτό είναι παραπλανητική)</td></tr>
</tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://t3.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSqV8n1VlQL4uNrnwWJ4U9vKvFmaBm62Zqvp7IBfDfidISOEQw&t=1&usg=__6G-UflbXSychNjGdlwptayFQgrk=" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div><div style="text-align: justify;">Αφού αγόρασα και κάποια μικροπράγματα που ήθελα και έκατσα σε ένα υγρό περιβάλλον στην πλατέϊτσα απέναντι από το Δημαρχείο, ήπια με βιαστικές γουλιές τον καφέ και αφού έκανα κι ένα στριφτό μπήκα στο αυτοκίνητο για να συνεχίσω την διαδρομή μου.<br />
<br />
<a name='more'></a> </div><div style="text-align: justify;">Από κει οδήγησα καρφί για Κόνιτσα. Πάρκαρα στο Δημαρχείο (φαίνεται ότι αυτά τα κτίρια με κυνηγούν όπου κι αν πάω) και πήγα σε ένα συμπαθητικό εστιατόριο για να γευματίσω. Για να μην σας κουράζω με λεπτομέρειες, έφαγα, πήρα και τα τελευταία ψώνια για το χωριό και αναχώρησα για την Μόλιστα. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Πρώτη στάση έκανα στο Μοναστήρι ή <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9_%CE%99%CF%89%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AF%CE%BD%CF%89%CE%BD">Μποτσυφάρι </a>, αφήσα κάτι παραγγελίες που είχα, κάναμε και μια σύντομη κουβέντα με τον Μπάρμπα πίνοντας έναν καραβίσιο νεσκαφέ, χάζεψα και τα νέα μέλη της οικογένειας - που ήταν απρόσιτα και αγριεμένα και μας παρατηρούσαν με περιέργεια πάνω από την μάντρα...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhyIAcrlJ1QfWkiu7BFG6PPlXxWp1ONS8HRzFuRe27uHKllKqJSXu_2aQn9wsS57KQD-z7t0TAKf5sAKtb4x11oIIa4zAUZCYWPbzeekSlfB5FqDjWRpgSncN7nnIRDuzMGn8s-U_lhjFl/s1600/PA170171.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhyIAcrlJ1QfWkiu7BFG6PPlXxWp1ONS8HRzFuRe27uHKllKqJSXu_2aQn9wsS57KQD-z7t0TAKf5sAKtb4x11oIIa4zAUZCYWPbzeekSlfB5FqDjWRpgSncN7nnIRDuzMGn8s-U_lhjFl/s400/PA170171.JPG" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Η κουβέντα το έφερε λίγο στις εκλογές, ποιοί θα είναι οι υποψήφιοι, τι κρίνεται ...αν και νομίζω ότι πλέον ελάχιστες αρμοδιότητες και δυνατότητες αφήνονται στα πολύ μικρά μέρη και ο τόπος μπαίνει σε μια φάση πλήρους ερήμωσης και εγκατάλειψης. Αλλά για τον πολιτικό επικήδειο ας αφήσω καλύτερα άλλους να τον εκφωνήσουν.</div><div style="text-align: justify;">Η μόνη ανάσα για μέρη σαν και τα δικά μας ήταν τα εμβάσματα ανθρώπων από άλλες περιοχές που έχουν σχέση καταγωγής και αγάπης για τα χωριά, και οι συντάξεις των μεγαλυτέρων που ζουν σχετικά μόνιμα σε αυτά τα μέρη. Όσο τα εισοδήματα μειώνονται και οι συνταξιούχοι φεύγουν συν τω χρόνω το σενάριο για το μέλλον αυτών των περιοχών αρχίζει να αποκτά γκρίζο φόντο. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Η κουβέντα τελείωσε κάποια στιγμή ...έπρεπε να πάω και απ'το σπίτι. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο Μπάρμπας με ξεπροβόδισε και πήγε στον κήπο να μαζέψει μερικά καρύδια. Δυστυχώς τον είχανε προλάβει κάποιοι άλλοι καλοθελητές. Χαιρετηθήκαμε και κίνησε κατά τον ανήφορο...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKAnTgte_xgGYqlNVPIuzhBblPKGRsnFwHblkSgEWsaXFyh2tRnRB69KKy9J8zKzoC7JMTQaA4OkLabI8PHjXHRyfxgsxdHGaKw1AoN0gt4w7-JaO_wISqATTrxHIuneJmCQDAhDixw8z-/s1600/PA170169.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKAnTgte_xgGYqlNVPIuzhBblPKGRsnFwHblkSgEWsaXFyh2tRnRB69KKy9J8zKzoC7JMTQaA4OkLabI8PHjXHRyfxgsxdHGaKw1AoN0gt4w7-JaO_wISqATTrxHIuneJmCQDAhDixw8z-/s400/PA170169.JPG" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Το σπίτι ήταν σε καλή κατάσταση. Σταλαξιές δεν είδα ...μόνο κάτι εναερίτες της ΔΕΗ είχανε κόψει τα κλαδιά από την καρυδιά έξω από την αυλή και αναγκάστηκα αφού άλλαξα να τα βάλω στην άκρη για να μπορεί να μανουβράρει το αυτοκίνητο. Τα χοντρότερα ξύλα τα πέταξα μέσα στην αποθήκη αφού τα καθάρισα με ένα τσεκουράκι. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Οι παππούδες στο καφενείο το απόγευμα ακολουθούσαν την γνωστή τους ρουτίνα. Οι περισσότεροι νέοι είχαν έρθει για κυνήγι. Οι συζητήσεις περιστρέφονταν γύρω από το θέμα αυτό, τι είχαν χτυπήσει, για τα σκυλιά, τι θα κάνουν την επόμενη μέρα. Ήπια και μερικά τσίπουρα και έφυγα νωρίς νωρίς για ύπνο. Ο καιρός ήταν υγρός και για μας τους καπνιστές που καθόμασταν έξω όχι και τόσο ευνοϊκός. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Προσπάθησα να συγκεντρωθώ για να γράψω κάτι, η σοδειά όμως δεν ήταν πλούσια. Το χωριό προσφέρεται για περισυλλογή, υπό την προϋπόθεση όμως ότι έχεις τον χρόνο να μείνεις αρκετές μέρες και να αφοσιωθείς αποκλειστικά σ'αυτό. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Από την μια ρουτίνα λοιπόν βρέθηκα σε μια άλλη. Βαριέμαι και σχετικά γρήγορα ως άνθρωπος.....Την Κυριακή μια από τα ίδια. Σκεφτήκαμε να πάμε μια βόλτα σε καποιό άλλο χωριό από τα γειτονικά , αλλά επικράτησε και πάλι η μιζέρια ότι δεν θα βρούμε κανέναν. Απελπίστηκα και αποφάσισα να φύγω πρωί πρωί την Δευτέρα. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Όντως, αφού μάζεψα στα γρήγορα πρωί πρωί και ασφάλισα το σπίτι, έφυγα με προορισμό μια βόλτα στην λίμνη των Ιωαννίνων. Έμπλεξα για λίγο στην κίνηση της πόλης, αλλά τελικά βρήκα τον δρόμο μου, όπως βρίσκει μια πάπια την λίμνη...Μου αρέσει η άπλα της παραλίας στην λίμνη, αν και τα προβλήματα δεν λείπουν κι εκεί. Είναι όμως θετικό ότι την έχουν αναδείξει από χρόνια. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx_djy5oodLWX-StVIQPRPG0p1GJAeCVEOl4xfoDw3SL84e7Z8pqc9bizDTLnijP46NSWVw_fKjazI4SER0N2jSr6Gss9lpVf1kLEKXRRa1ah69gImDA5hdkI2Zdo8345OYDXgKriz1JkD/s400/PA180175.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" width="400" /></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Κάτι μυστήρια όργανα γυμναστικής σε παιδική χαρά </td></tr>
</tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx_djy5oodLWX-StVIQPRPG0p1GJAeCVEOl4xfoDw3SL84e7Z8pqc9bizDTLnijP46NSWVw_fKjazI4SER0N2jSr6Gss9lpVf1kLEKXRRa1ah69gImDA5hdkI2Zdo8345OYDXgKriz1JkD/s1600/PA180175.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Η βόλτα στον μώλο ήταν ευχάριστη , αν και η υγρασία τρυπούσε κόκκαλα. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxyaY4uWEbfYNUDI-9D_EbCmbiXBKOY_bhgakKdtbsQnEy-I8zv9z958Q4e0pAwPCVNMxRg-u8v7c1wrglNggx7b1_OPQYseMTY85zVoak8fgTYzNV9Uxc9Dl9HmN_e25HtujBwNBJ3gyW/s1600/PA180178.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxyaY4uWEbfYNUDI-9D_EbCmbiXBKOY_bhgakKdtbsQnEy-I8zv9z958Q4e0pAwPCVNMxRg-u8v7c1wrglNggx7b1_OPQYseMTY85zVoak8fgTYzNV9Uxc9Dl9HmN_e25HtujBwNBJ3gyW/s400/PA180178.JPG" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Τα πουλιά - πάπιες και βουτηχτάρια είναι πάντα ευχάριστη νότα μέσα στη λίμνη. Δεν χορταίνεις να τα παρακολουθείς, αν και είναι επιφυλακτικά και με το πρώτο πλησίασμα βουτάνε στο νερό. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRlWoq3xEBEPTPNHdLpRNbF2EhV_ShBn7bTHa_B623Xc86l7VBJvjjOXPNXiEd2indJXj5mgl7mMBJo-wdfUr8JDCBjhyphenhyphenjeyCw7ByVzqAKTq237YD3GqDfIFBN4nKHS6MVPQsXD-VCssJx/s1600/PA180194.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRlWoq3xEBEPTPNHdLpRNbF2EhV_ShBn7bTHa_B623Xc86l7VBJvjjOXPNXiEd2indJXj5mgl7mMBJo-wdfUr8JDCBjhyphenhyphenjeyCw7ByVzqAKTq237YD3GqDfIFBN4nKHS6MVPQsXD-VCssJx/s400/PA180194.JPG" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Με τα πολλά κατέληξα στον μώλο να πίνω των καφέ μου πάνω σε μια εξέδρα </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWC_qow7nMiYnDbR6tcVFv3BOi9C07LE3zE4G3NorMtsD1qOal9WIR82NTXR3ks0zgm5zGrkDQ2jpO4XxKzHxbgSy7x5qwgk73pqYpFaxBgVmtIE9yi1gWGiVSpFJcqDWPBtC2o2KfOgpe/s400/PA180190.JPG" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" width="400" /></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Το μπισκοτάκι ήταν σκέτη ποίηση </td></tr>
</tbody></table><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWC_qow7nMiYnDbR6tcVFv3BOi9C07LE3zE4G3NorMtsD1qOal9WIR82NTXR3ks0zgm5zGrkDQ2jpO4XxKzHxbgSy7x5qwgk73pqYpFaxBgVmtIE9yi1gWGiVSpFJcqDWPBtC2o2KfOgpe/s1600/PA180190.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Πιο κάτω κάποιοι συνέχιζαν με υπομονή το ψάρεμα, ενώ το καραβάκι έκανε την καθιερωμένη διαδρομή του για το νησί. Ναι, μην αμφιβάλλετε έχει και νησιώτες στα Γιάννενα - που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτε από το Καρπενήσι....</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_EaadSienTN84N8evWtYADrsWqq67C2OFVhecdDAjP95A-6i4ib_hFQ__mB36oJEl97zgLSmpoc8tMjQmqbY55Xf8XZgqLw46LDIxuSVZVD6X9e2LXFS84qRBTVfMgidr11vmh-Dqhx2G/s1600/PA180180.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_EaadSienTN84N8evWtYADrsWqq67C2OFVhecdDAjP95A-6i4ib_hFQ__mB36oJEl97zgLSmpoc8tMjQmqbY55Xf8XZgqLw46LDIxuSVZVD6X9e2LXFS84qRBTVfMgidr11vmh-Dqhx2G/s400/PA180180.JPG" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Με τα πολλά πήρα τον δρόμο της επιστροφής <span id="goog_655029967"></span>αφήνοντας π<span id="goog_655029968"></span>ίσω μου τους μιναρέδες και τα μνημεία του <span id="goog_655029963"></span><span id="goog_655029957"></span><span id="goog_655029951"></span>Αλή Πασά<span id="goog_655029964"></span> ...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK8mnFI5kb9dyP1A1BmrQIMxtX-PQqpzXdUgAr2Jnqcp8aSr3-JZplQkNKku96TleiorElmPlPqmz9N_COF1fBu27w18ZHrOLuRwTBY8FCMrZtRuFYsHRGEzNe3ySuurWkgWOlLyrxtxwc/s1600/PA180192.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK8mnFI5kb9dyP1A1BmrQIMxtX-PQqpzXdUgAr2Jnqcp8aSr3-JZplQkNKku96TleiorElmPlPqmz9N_COF1fBu27w18ZHrOLuRwTBY8FCMrZtRuFYsHRGEzNe3ySuurWkgWOlLyrxtxwc/s400/PA180192.JPG" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
<span id="goog_655029959"></span><span id="goog_655029960"></span><span id="goog_655029969"></span><span id="goog_655029970"></span></div><div style="text-align: justify;">Αυτή ήταν λοιπόν η μικρή μου περιήγηση στα Γιάννενα, αν και πολύ λίγα γνωρίζω γι'αυτήν την πόλη. Μια πόλη που ποτέ δεν έχω ζήσει και ελάχιστους ανθρώπους γνωρίζω από κει. Σίγουρα από δω και στο εξής θα δώσω μεγαλύτερο μερίδιο προσοχής με αφορμή πάντα την σχέση μου με την Μόλιστα.. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Τέλος, κάποιες εικόνες από τους μετέωρους βράχους στο Καστράκι της Καλαμπάκας στον δρόμο της επιστροφής</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkQmh0hVF8W1Olfp0IizfLfkmS1GpsB-CfIJVS4aw3ByJjl1dx-PTMmmFY74JNKHqnR_xIoMTXv3yvvUQp6-BcXwy-RGnB2KgxHVX9JmThIhu6bnutHIxc5lQReJhM_3KuXYyIG-xu13Jo/s1600/PA180197.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkQmh0hVF8W1Olfp0IizfLfkmS1GpsB-CfIJVS4aw3ByJjl1dx-PTMmmFY74JNKHqnR_xIoMTXv3yvvUQp6-BcXwy-RGnB2KgxHVX9JmThIhu6bnutHIxc5lQReJhM_3KuXYyIG-xu13Jo/s400/PA180197.JPG" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9TUVvFPzD0mJxnp2_GV8T_42Yr3jdpXvxt0GR1Njs8FzdgObCcIravhrhBVqnkDiBto0bRi6Ydh0wRTNegkAc_RXQkHvsSm5nUs5it3FxHzog4GHLyqS5TgRumVMPoGMC9NE7p2khJ7Jq/s1600/PA180198.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9TUVvFPzD0mJxnp2_GV8T_42Yr3jdpXvxt0GR1Njs8FzdgObCcIravhrhBVqnkDiBto0bRi6Ydh0wRTNegkAc_RXQkHvsSm5nUs5it3FxHzog4GHLyqS5TgRumVMPoGMC9NE7p2khJ7Jq/s400/PA180198.JPG" width="400" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGNUCJJCj3yabQeHghyhm_6u1zfW106ibPotsXXoGxTzB3eqHxs6i226nlR12ahhpJwapyCJkgNwfZBbeAZJz-TeXgpX9T183ruaPke0rV1lu9whQKJqfKqbmSbqriE16sng5XgEyAOYxR/s1600/PA180199.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGNUCJJCj3yabQeHghyhm_6u1zfW106ibPotsXXoGxTzB3eqHxs6i226nlR12ahhpJwapyCJkgNwfZBbeAZJz-TeXgpX9T183ruaPke0rV1lu9whQKJqfKqbmSbqriE16sng5XgEyAOYxR/s400/PA180199.JPG" width="400" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-49582779881926325662010-08-22T12:18:00.006+03:002013-01-18T10:01:58.381+02:00Αναμνήσεις και βλέψεις.<div style="text-align: justify;">Αύριο είναι δύο μήνες από τότε που δημοσίευσα το τελευταίο μου ποστ σχετικά με την Μόλιστα. Οι δικαιολογίες που μπορώ να επικαλεστώ είναι πολλές και διάφορες. Ότι έλειπα ταξίδι , ότι δεν πρόλαβα γιατί είχα πολλές δουλειές, ότι είχα φιλοξενούμενους και ασχολήθηκα μαζί τους, ότι δεν έκανε πολύ ζέστη ...κλπ, κλπ, κλπ,...Η λόγος όμως ο πραγματικός είναι ότι όλο αυτό το διάστημα και μετά από την επιστροφή μου από το ταξίδι μου στην Σλοβακία δεν κατάφερα να επισκεφτώ το χωριό. Κι είναι αυτή η επαφή που φέρνει κάθε φορά μια αφορμή για σκέψη και την ανάγκη κάποιες φορές να την κάνω κείμενο. </div><div style="text-align: justify;"><br />
<a name='more'></a><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο χρόνος περνά γρήγορα χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Θυμάμαι τον εαυτό μου παιδάκι, τότε που δεν μιλούσα ακόμα ελληνικά να προσπαθώ να κατανοήσω έναν καινούργιο κόσμο που βρέθηκε ξαφικά γύρω μου. Με τους πρώτους μήνες στο σχολείο να μην καταλαβαίνω γρι μέσα στην τάξη απ'αυτήν την παράξενη γλώσσα που έμελλε να γίνει η μητρική μου στην θέση της μητρικής μου. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Έτσι, κι όταν αργότερα βρέθηκα, μεγάλος πια , για πρώτη φορά στην Μόλιστα, θυμάμαι το ξάφνιασμα που ένιωσα από την πρώτη εκείνη επαφή και πόσο άβολα είχα νιώσει για τον τόπο καταγωγής μου. Και είχα τότε κλειδωθεί στο δωμάτιό μου διαβάζοντας ένα βιβλίο με σκέψεις του Κάφκα, αφού ο ήχος του κλαρίνου και το πανηγύρι που γινόταν εκείνη την ώρα επάνω στην πλατεία μου φαινόταν τόσο ανυπόφορα. Μάταια ο πατέρας μου προσπάθησε να με πείσει να τον ακολουθήσω στην παρέα του ....Ήμουν αποφασισμένος να περάσω το απόγευμα διαβάζοντας τις θανατερές σκέψεις του συγγραφέα της Δίκης. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Μόνον μετά από κάποια χρόνια άρχισα να ενδιαφέρομαι για την ζωή του χωριού, τις συνήθειες των ανθρώπων, τις καθημερινές τους ασχολίες, τον τρόπο που επικοινωνούσαν μεταξύ τους κλπ. Όλη αυτή η ενασχόληση με έφερε στην συνέχεια πιο κοντά και στον τρόπο που γλεντούσαν, τις μουσικές τους ιδιαιτερότητες, τους χορούς όπως αυτά βέβαια δένονταν με τις θρησκευτικές παραδόσεις, τους ψαλμούς, την ανάγκη για αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων που ζούνε σε απομονωμένες περιοχές ...αλλά και τις μικρότερες γιορτές όπως είναι τα ονόματα (έτσι λέμε τις ονομαστικές γιορτές εκει πάνω) όπου ανταλλάσονταν ευχές ανάμεσα από καφέ και τσίπουρο. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Κι όλος αυτός ο αργός κύκλος με την μονοτονία του και τις τελετουργικές του επαναλήψεις, δεν είναι παρά μια αναπαράσταση της κυκλικής λειτουργίας του χρόνου, νότες μιας παρτιτουράς που κρατά εδώ και χιλιάδες χρόνια..μιας μελωδίας που μας έχει γίνει πολύ οικεία και που αρνούμαστε να την αποχωριστούμε.<br />
<br />
Φέτος δεν τα κατάφερα να βρεθώ στην Μόλιστα μέσα στις γιορτές του δεκαπενταύγουστου. Δεν είχα το χρόνο, αλλά ούτε και την διάθεση. Για καλή μου τύχη όμως βρίσκονται τώρα εκεί πολύ κοντινοί μου άνθρωποι και τους εύχομαι να περάσουν καλά τις λίγες μέρες που θα κάτσουν στο βουνό.<br />
<br />
Για τους Μολιστινούς δεν έχω πολλά να πω αυτές τις μέρες. Ξέρουν οι ίδιοι ότι δεν πρόκειται να είναι κολακευτικά, ούτε ευχάριστα αυτά που θ'ακούσουν. Την άποψή μου την έχω εκφράσει ευθέως και στους ίδιους και δεν έχει αλλάξει, κι ούτε πρόκειται εφόσον οι συμπεριφορές και οι νοοτροπίες παραμένουν ίδιες.<br />
<br />
Θα είμαι στο χωριό κάποιες μέρες του Σεπτέμβρη και πιθανότατα και στα τσίπουρα που είναι του Αγίου Δημητρίου. Αυτές οι μέρες είναι οι καλύτερες στο χωριό γιατί είμαστε απαλλαγμένοι από τον θόρυβο και την χλαλοή του Αυγούστου. <br />
<br />
Τέτοιες μέρες όμως ο κόσμος γλεντά και απολαμβάνει την δροσιά του βουνού στα μέρη μας, κάτω από τον πλάτανο και με τον ήχο ενός μοιρολογιού, παιγμένου με μαεστρία απο την κομπανία του Κώστα Χαλκιά από την Βούρμπιανη. Σας το αφιερώνω:<br />
<br />
<object height="385" width="480"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/kVfQwMYd78c?fs=1&hl=ru_RU"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/kVfQwMYd78c?fs=1&hl=ru_RU" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object><br />
<br />
</div><div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-50554172978265538272010-06-20T17:47:00.009+03:002013-01-18T10:01:58.382+02:00Οι εκκλησίες της Μόλιστας<div style="text-align: justify;">Έχω γράψει και παλιότερα ότι η ζωή ποτέ δεν ήταν ιδανική...Άλλωστε ο/η παράδεισος δεν είναι παρά μια υπόσχεση θρησκευτικού περιεχομένου και μετά θάνατον δικαίωσης. Προσωπικά ποτέ δεν υιοθέτησα την διδασκαλία καμίας θρησκείας. Πηγαίνω στην εκκλησία μόνο όταν βρίσκομαι στην Μόλιστα, περισσότερο από συνήθεια και όχι σε τακτική βάση. Κι αυτό γιατί είναι από τα ελάχιστους χώρους κοινωνικής επαφής που έχουν απομείνει. </div><br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">Στην περιοχή είναι τρεις εκκλησίες και υπάρχει μόνιμος ιερέας που διαμένει εκεί για να τις λειτουργεί. H πρώτη είναι ο Άγιος Αθανάσιος στο Μοναστήρι ή Μποτσυφάρι, μια εκκλησία που βρίσκεται στο μέσον περίπου του οικισμού.</div><br />
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJWuiwwzsKCX7EKB7ba03TJ2mw5WhKaX5M7HvPqBwi6Rraveh0H7qihBGijGBx1OgA9eg266WRxsBwdWWacXud0aeJnFaVNCVMHLzsFzN9E2NXnJwmuT2GchK3PKWeoMxuqE-sfiK4DKoW/s1600/P9020470.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJWuiwwzsKCX7EKB7ba03TJ2mw5WhKaX5M7HvPqBwi6Rraveh0H7qihBGijGBx1OgA9eg266WRxsBwdWWacXud0aeJnFaVNCVMHLzsFzN9E2NXnJwmuT2GchK3PKWeoMxuqE-sfiK4DKoW/s320/P9020470.JPG" width="320" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Άποψη του Αγίου Αθανασίου από το Ιερό </td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: center;"><br />
</div><br />
<a name='more'></a><br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">Οι λειτουργίες βέβαια γίνονται εναλλάξ και οι κάτοικοι αναγκάζονται να μετακινούνται από το ένα χωριό στο άλλο προκειμένου να εκκλησιαστούν. Οι ψάλτες είναι όλοι ντόπιοι, γεγονός που μου προξένησε εξαρχής απορία για την πληθώρα των ψαλτών που υπήρχαν και στους τρεις μαχαλάδες.</div><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">Η επόμενη βρίσκεται στην Μόλιστα ή Μεσσαριά (λέγεται έτσι επειδή βρίσκεται στη μέση) και είναι ο Άγιος Νικόλαος. Εξ'όσων θυμάμαι η εκκλησία αυτή χτίστηκε το 1878 και ως δωρεά από μια εύπορη οικογένεια Μολιστινών. Για τον εσωτερικό της διάκοσμο δεν θα αναφέρω περισσότερα, ενώ οι επισκέπτες των χωριών θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η καλύτερη εποχή να επισκεφτούν τους ναούς είναι το καλοκαίρι. Σε συνεννόηση πάντα με κάποιον ντόπιο που έχει τα κλειδιά.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/ba/%CE%9C%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B1_%CE%91%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82_%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="320" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/b/ba/%CE%9C%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B1_%CE%91%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%9D%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82_%CF%80%CE%BF%CF%81%CF%84%CE%B1.JPG" width="240" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Η είσοδος του Αγίου Νικολάου</td></tr>
</tbody></table><br />
<div style="text-align: justify;">Αφήνω για το τέλος την εκκλησία του Γανναδιού που είναι γνωστή και ως ναός των Αγίων Ταξιαρχών που διαθέτει και ένα εντυπωσιακό καμπαναριό όπως μπαίνεις στον οικισμό.</div><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/_J5IaTlbbbSc/TB4kELrJ1RI/AAAAAAAAB5c/qsPZZiqMdpQ/s1600/P4290084.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" height="150" src="http://4.bp.blogspot.com/_J5IaTlbbbSc/TB4kELrJ1RI/AAAAAAAAB5c/qsPZZiqMdpQ/s200/P4290084.JPG" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Οι Άγιοι Ταξιάρχες όπως φαίνονται απο την πλατεία</td></tr>
</tbody></table><div style="text-align: center;"><br />
</div><br />
<div style="text-align: justify;">Εκατέρωθεν του δρόμου βρίσκονται πριν φτάσεις βρίσκονται κάποιοι λαχανόκηποι. Οτιδήποτε καλλιεργείται προορίζεται αποκλειστικά για αυτοκατανάλωση. Μπορείτε όμως να φάτε λίγα γκόρτσα, αν είναι βέβαια η εποχή τους. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Αν πάλι είστε θρησκευόμενοι και θέλετε όπως και δήποτε να λειτουγηθείτε, υπολογίστε ότι η εκκλησία αρχίζει γύρω στις 8 το πρωί κάθε Σάββατο και Κυριακή. Μόλις φτάσετε και ρωτήσετε θα σας πούνε σε ποιόν μαχαλά έχει λειτουργία. Προσφέρεται και πρόσφορο στο τέλος της λειτουργίας, αλλά δεν είναι και για χόρταση. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Για ταβέρνες μη ψάχνετε..δεν υπάρχουν. Η περιοχή ποτέ δεν ήτανε τουριστικός προορισμός και ούτε οι ντόπιοι δεν επιδίωξαν να τον κάνουν. Το room to let δεν έπιασε ποτέ στην Μόλιστα. Αντίθετα ο τουρισμός θεωρήθηκε ως κάτι το εχθρικό. Υπάρχει σήμερα ένας ξενώνας στο μεσαίο χωριό, αλλά αν θέλετε να μάθετε περισσότερα κάντε μόνοι σας ένα γκούκλισμα. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Βέβαια κάποια στιγμή σκέπτομαι να φιλοξενώ κόσμο από διάφορα μέρη, διαθέτω αρκετό χώρο και υπάρχει και καλύβα εξτρα λάρτζ που προορίζεται για χώρος επισκεπτών στο μέλλον, αφού θέλει επισκευή. Η υπηρεσία φιλοξενίας που χρησιμοποιώ είναι οι <a href="http://www.couchsurfing.org/home.html">Couchsurfers</a>, και μου φαίνεται ως η μόνη εναλλακτική για μέρη όπως η Μόλιστα. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Αν είστε από εκείνους που ψάχνουν για clubbing , χιονοδρομικά και χαϊλίκια μάλλον η Μόλιστα δεν είναι ο κατάλληλος προορισμός. Είναι ένας τόπος μικρός και εν πολλοίς εγκαταλελειμένος, που ξέρει όμως να σε αποζημιώνει με το τιτίβισμα ενός πουλιού, το μεσημεριανό τραγούδι του τζίτζικα ή με την συνάντηση με έναν σκίουρο ή μια χελώνα. Μέχρι και μια μικρή αλεπού κυκλοφορούσε ένα καλοκαίρι ανάμεσα στον κόσμο.<br />
<br />
<br />
<b><i>Σημείωση:</i></b> O φωτογραφίες μπορούν να διανέμονται με την <span style="font-size: small;"><a href="http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0">Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 3.0 Unported</a> άδεια χρήσης (απαγορεύεται η εμπορική χρήση και η μετατροπή και επεξεργασία τους). Για περισσότερες πληροφορίες ακολουθήστε το λινκ. </span></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-1975673696209776772010-06-03T09:42:00.014+03:002020-08-02T07:20:06.949+03:00Οι πάπποι...και ΔΟΚΙΜΑΣΤΙΚΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ<div style="text-align: justify;">Μια φωτογραφία πάνω στην νοητή γραμμή που χωρίζει τα αδερφομοίρια - έτσι τα λένε τα σπίτια που έχουν εσωτερική μεσοτοιχία , συνήθως από τσατμά- έστεκε εκεί για χρόνια. Στην μέση ήταν ο προπάππος μου και δίπλα του στέκαν τα 2 του αδέρφια. Ήταν οι συγγενικοί δεσμοί πολύ ισχυροί τότε, αφού και δουλειές μαζί κάνανε. Από κοινού την είχαν για κάποια χρόνια την επιχείρηση στην Αίγυπτο και το σπίτι στο χωριό μαζί το χτίσαν και μάλλον με κοινή στέγη για να τονίσουν ακόμα περισσότερο το δέσιμο που υπήρχε ανάμεσά τους. Ο τρίτος ο αδερφός , ο μικρότερος, είχε εγκατασταθεί από χρόνια στην Κόνιτσα.<br />
<br />
<span class="postbody"></span><br /><div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-8538554746277014112010-05-13T02:32:00.010+03:002019-04-11T13:21:30.266+03:00Ιστορικά και άλλα....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Ότι η Μόλιστα είναι ένας τόπος με ιστορία είναι μια κοινοτοπία ...γιατί δεν υπάρχει τόπος χωρίς ιστορία. Κι αυτή η γη που πατάμε έχει ιστορία, όπως και οι διάφορες στρώσεις του εδάφους που μελετούν οι γεωλόγοι. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το ερώτημα λοιπόν θα πρέπει να τεθεί διαφορετικά και θα προσπαθήσω εδώ να το θέσω σύντομα και περιεκτικά.<br />
<br />
Έχει σήμερα για μας σημασία η ιστορία των μικρών τόπων όπως η Μόλιστα; Κι αν ναί, ποιά είναι εκείνα τα γεγονότα που αποτελούν ορόσημα για την εξέλιξη της περιοχής ...ή αιτίες για την απουσία της οποιασδήποτε εξέλιξης....για να το θέσω διαφορετικά. Τι μπορούμε να διδαχτούμε από τα λάθη που έγιναν...Αλλά για να μην το βαρύνουμε τόσο πολύ, θα παραθέσω απλώς κάποια γεγονότα για προβληματισμό και ενδεχομένως για συζήτηση. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για όσους γνωρίζουν, μέχρι το 1913 η Μόλιστα ανήκε στην επικράτεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και συγκεκριμένα στον Καζά της Κόνιτσας, που ήταν το διοικητικό κέντρο , γνωστή και ως "Κόνιτσα....Τουρκοκόνιτσα" , λόγω προφανώς των Τούρκων που διαμέναν εκεί. Θα ήσανε τοπικοί αξιωματούχοι, δικαστές, στρατιωτικοί και λοιποί γραφειοκράτες που είναι χρειαζούμενοι. Η Μόλιστα πάλι δεν είχε Τούρκους, εχτός από κάτι στρατιώτες σε ένα φυλάκιο στο Γανναδιό (κοντά στο Σχολείο) , οι οποίοι μάλιστα δεν ήταν ενσωματωμένοι στην ζωή του χωριού και σύμφωνα με την μαρτυρία ενός ντόπιου έκαναν και θελήματα στους πλούσιους νοικοκυρέους του Γανναδιού όποτε τους εχρειάζονταν.<br />
<br />
<br />
<a name='more'></a></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι Μολιστινοί λοιπόν , μέχρι το σωτήριον έτος 1913 ήταν ορθόδοξοι οθωμανοί υπήκοοι, το οποίο αναφερόταν έτσι και στα επίσημα έγγραφα. Τέτοια έγγραφα ήταν τα προικοσύμφωνα, οι διαθήκες, μισθωτήρια και πάσης φύσεως συμφωνητικά και συμβόλαια ....Χαρακτηριστικό δείγμα επισυνάπτω παρακάτω, από τα ελάχιστα που βρήκα μέσα στο σπίτι μας στην Μόλιστα, το οποίο στην συνέχεια παρέδωσα στους κληρονόμους του, δεδομένου ότι είχε για αυτούς μεγαλύτερη συναισθηματική αξία.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDoJ8flnoURZCtP6UTXqnEev0HK3R_DaKtcxekiCq32jUVVNMVmweO7T8ei4Yt-mf70VS9jXUUp2euGkWrvMM5f46amZpz0iqXtGjhM21pgdKz2pSSyZaZ7GAUQWpJ1MlQTCQbmmMXEQ-S/s1600/%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%BF_%CF%84%CE%B6%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%B72.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDoJ8flnoURZCtP6UTXqnEev0HK3R_DaKtcxekiCq32jUVVNMVmweO7T8ei4Yt-mf70VS9jXUUp2euGkWrvMM5f46amZpz0iqXtGjhM21pgdKz2pSSyZaZ7GAUQWpJ1MlQTCQbmmMXEQ-S/s320/%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%BF_%CF%84%CE%B6%CE%B9%CE%BC%CE%B9%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%B72.jpg" height="640" style="cursor: move;" width="451" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Πρόκειται για μια διαθήκη όπου αναφέρεται ότι ο τάδε είναι ορθόδοξος οθωμανός υπήκοος....επάγγελμα κτίστης -τι πρωτότυπον στην Μόλιστα να είναι κάποιος κτίστης :)- και άλλες λεπτομέρειες της προσωπικής και οικογενειακής του ζωής και απο κάτω η σφραγίδα των μουχρταροδημογερόντων , που μάλλον είναι οι αρχές της Κοινότητος στα οθωμανικά χρόνια. Πρόκειται για ιδιωτικό έγγραφο που ο συντάξας δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να το περιβάλλει με συμβολαιογραφική πράξη , πράγμα συνηθισμένο, αφού φαντάζομαι ότι ισχύαν και προφορικές συμφωνίες τις οποίες πολλές φορές οι ντόπιοι επικαλούνται μέχρι σήμερα όταν υπάρχουν διαφορές. Ο λόγος των ανθρώπων είχε άλλη βαρύτητα και μπορούσε κάποιος να τον επικαλεστεί και μετά τον θάνατό του (λ.χ. ο μακαρίτης πριν πεθάνει είχε πει...κλπ). <br />
<br />
Θα αποφύγω εδώ συγκρίσεις με αυτά που ισχύουν σήμερα και τα κούφια λόγια και τις ανέσωτες υποσχέσεις που έχει γεμίσει η ζωή μας. Όχι βέβαια ότι και τότε ήταν άγιοι, αλλά η συνθήκες ήταν τέτοιες που οι άνθρωποι έπρεπε επιδεικνύουν υπευθυνότητα απένταντι τόσο στους οικείους τους, όσο και προς την κοινότητα. Μην ξεχνάμε ότι ίσχυε η ενδογαμία και έως έναν βαθμό και ένα είδος ιδιότυπης μητριαρχίας...Οι γυναίκες έκαναν και για πρακτικούς λόγους κουμάντο στα νοικοκυριά, εφόσον οι άντρες έκαναν επαγγέλματα μαστορικά, εμπορικά ή ως μεταφορείς (κερατζήδες) , οπότε έλειπαν για μεγάλα διαστήματα από το σπίτι.<br />
<br />
Η γυναίκες εκτός από τα σπίτια κρατούσαν τα χωράφια , τα αμπέλια και γενικώς φρόντιζαν για την πρωτογενή παραγωγή σε τρόφιμα που ήταν αναγκαία τότε. Αλλά για αυτά έχω μιλήσει <a href="https://molista.blogspot.com/2009/11/blog-post.html">εδώ</a>. Οι ασχολίες αυτές ήσαν άμεσα συνδεδεμένες με τους καθημερινούς ρυθμούς και το εορτολόγιο. Ο θερισμός, ο τρύγος, τα αλώνισματα ήταν στοιχεία της καθημερινότητας μιας κοινότητας που είχε προσαρμοστεί σε ένα όχι και τόσο φιλόξενο ορεινό περιβάλλον.<br />
<br />
Τα συγγενολόγια, οι επιμιξίες, οι κουμπαριές ήταν στοιχεία μιας ευρύτερης οργάνωσης της ζωής , αλλά και του τρόπου βιοπορισμού. Κάποιοι είχαν το "έχοντο" , όπως λένε και στην Μόλιστα, είχαν ταξιδέψει στην Αίγυπτο ή στο Βουκουρέστι και έκαναν περιουσίες και λίρες σε μασούρια. Λίρες οθωμανικές, όπως γράφει και το παραπάνω κληρονομητήριο, αφού μόνον ο χρυσός θεωρούνταν ασφαλές μέσον αποθησαύρισης. Άλλοι πάλι κινούνται στους καθημερινούς ρυθμούς της επιβίωσης με περιορισμένα μέσα, μεροδούλι - μεροφάι, ή όπως το είχε διατυπώσει χαρακτηριστικά κάποιος : "Τότε δουλεύαμε για να τρώμε με όρεξη" , που ερμηνεύει την απουσία αποταμίευσης στην ίδια την Μόλιστα μέχρι το 1960, οπότε έφυγαν και οι τελευταίοι κάτοικοι για την Αθήνα ή προς τα μεγάλα μεταστευτικά κέντρα (Γερμανία, Αμερική , Αυστραλία). <br />
<br />
Κατά τ'άλλα , η απελευθέρωση της Ηπείρου από τους Οθωμανούς το 1913, μετά την Θεσσαλονίκη, μπορώ να πω ότι περιέπλεξε περισσότερο τα πράγματα αφού, περιχαράκωσε μέσα σε σύνορα αυτό που αποτελούσε πριν μια τεράστια γεωγραφική περιοχή δράσης εντός της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δεν θέλω να είμαι απόλυτος, αλλά νομίζω ότι μετά το 1913 ξεκίνησε και μια διαδικασία παρακμής των Κοινοτήτων όπως της γνωρίζαμε πριν, παρακμή που σχετίζεται τόσο με την ανάπτυξη των διαφόρων εθνικισμών (όσο και με την εγκαθίδρυση διαφόρων κομμουνιστικών καθεστώτων σε άλλες χώρες) που είχαν ως αποτέλεσμα το ξερίζωμα των Ρωμιών από τα μεγάλα κέντρα της διασποράς της εποχής (Κάϊρο, Βουκουρέστι, Οδησσός για να αναφέρω κάποια έτσι ενδεικτικά).<br />
<br />
Θα επανέλθω όμως σύντομα και με άλλα άρθρα και σκέψεις για την ιστορία της Μόλιστας. </div>
</div>
<div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-52000825649442975692010-04-11T10:30:00.003+03:002019-04-02T00:13:48.039+03:00Κόρη με τα ξανθά μαλλιά<div style="text-align: justify;">Ένα από αυτά που λατρεύω από την ζωή των χωριών μας είναι οι παραδοσιακοί μας οργανοπαίχτες. Πρόκειται για ανθρώπους που κατέχουν μια τέχνη πολύτιμη και έναν τρόπο μοναδικό στην ερμηνεία των δημοτικών τραγουδιών, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί ένα συγκεκριμένο στυλ εκτέλεσης και ερμηνείας , γνωστό και ως τα "Κονιτσιώτικα".<br />
<br />
<a name='more'></a><br />
<br />
Βέβαια οι άνθρωποι δεν παίζουν μόνο στην περιοχή μας , αλλά πάνε όπου τους καλούν. Θεσσαλία, Μακεδονία και όπου αλλού ο κόσμος έχει μάθει να γλεντά με το είδος αυτό της μουσικής. Τα Κονιτσιώτικα όμως παίζονται, όπως είναι φυσικό, περισσότερο στην περιοχή μας. <br />
<br />
Στο παρακάτω βιντεάκι βλέπουμε τον εξαίρετο Κώστα Χαλκιά με την κομπανία του από την Βούρμπιανη να παίζουν ένα Κονιτσιώτικο:</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><object height="385" width="480"><param name="movie" value="https://www.youtube.com/v/Uj8WfCtxyGU&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="https://www.youtube.com/v/Uj8WfCtxyGU&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="480" height="385"></embed></object></div><div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-23137007522016761532010-04-05T18:24:00.005+03:002020-08-02T07:22:12.942+03:00Κάποια παλιά φωτογραφία ξεθωριασμένη απ'τα τσιμέντα.<div style="text-align: justify;">Μου αρέσουν οι παλιές φωτογραφίες. Αν και είναι αλήθεια ότι δεν βρήκα πολλές από την πλεύρα του πατέρα μου. Ελάχιστες ήταν αυτές , όπως μιας θείας μας από το Κάιρο μαζί με τον άντρα της , τότε που είχανε εκεί την επιχείρηση, κάτι μεταξύ καφέ Σαντάν και αναψυκτηρίου, με πελάτες προφανώς Εγγλέζους και όχι Αραπάδες. </div><div style="text-align: justify;"><br />
<a name='more'></a><br />
</div><div style="text-align: justify;">Όλες αυτές τις βρήκα σε ένα ντενεκεδένιο κουτί, με γυαλιστέρα απέξω εγγλέζικα γράμματα, μάλλον από σοκολατάκια θα ήταν. Η θεία τις είχε αφήσει εκεί, από τον καιρό ακόμα που ζούσε στο σπίτι μας , γιατί το δικό τους ήταν υπό επισκευή και δεν κατοικούνταν. Είχε στείλει τότε γράμμα στον πατέρα μου και του είχε ζητήσει πληρεξούσιο προκειμένου να κάνει όλα τα απαραίτητα, γιατί κάτι άλλοι "συγγενείς" είχαν πάρει το σπίτι και το εκμεταλλεύονταν χωρίς καν να το συντηρούν...Και όπως είναι γνωστό , αν την γλυτώσεις από ξένο θα σου την φέρει ο δικός σου. Είναι αρχαιότατα τα παραδείγματα και προπατορικά τα αμαρτήματα. Και δεν χρειάζεται να φτάσουμε στον Κάιν και τον Άβελ ...</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Πέραν όμως αυτών βρήκα και μια φωτογραφία της γιαγιάς μου κομμένη στην μέση. Αυτήν την είχε ο πατέρας μου στο γραφείο , γιατί την έχασε πολύ νωρίς...και αν και δεν μιλούσε ποτέ γι'αυτά τα θέματα, καταλάβαινα ότι είχε μια απέραντη στοργή και ευαισθησία για το πρόσωπο της γιαγιάς. Όμως γιατί ήταν κομμένη στην μέση η φωτογραφία με έναν τρόπο άτσαλο , σαν να την είχε κόψει κάποιος με το ψαλίδι ....Προφανώς γιατί υπήρχε και άλλο πρόσωπο που ήταν ο δεύτερος άντρας της , χωριανός κι αυτός , αλλά το σόι δεν τον είχε αποδεχτεί ποτέ κι ούτε τον είχε συγχωρέσει για τα παραστρατήματά του. Ήταν πολλά και χοντρά αυτά που έγιναν και πιο αποτρόπαιο το πως κατέληξε το πράγμα. Και ο νους δεν μπορούσε να τα αντέξει ...Γι 'αυτό και οι ευσεβείς πόθοι εκ των υστέρων υλοποιούνταν δια του ψαλιδίσματος. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc4qYGxfsaRiiLV_BzM3erlwO2kzBltt5SnjTQ0TtuDDEL8BYJI2FxpJ59ewu9JM3Mb7cTQT1yXtUorf3NzYNgvXN3HAK8g6LBNAgsjpTbxS6zRCiqWJ0a3MY_kIMt3iN5NDse2Wb-Nlk8/s1600-h/%CF%80%CE%B1%CF%80%CF%80%CE%BF%CE%B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="261" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgc4qYGxfsaRiiLV_BzM3erlwO2kzBltt5SnjTQ0TtuDDEL8BYJI2FxpJ59ewu9JM3Mb7cTQT1yXtUorf3NzYNgvXN3HAK8g6LBNAgsjpTbxS6zRCiqWJ0a3MY_kIMt3iN5NDse2Wb-Nlk8/s400/%CF%80%CE%B1%CF%80%CF%80%CE%BF%CE%B9.jpg" width="400" /></a></div><br />
<div style="text-align: justify;"></div><br />
<br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Τέλος , αυτή που βλέπετε από πάνω , σώθηκε τελευταία στιγμή, καθώς ο μάστορας που έκανε το αρμολόγι στο διπλανό και ομόστεγο σπίτι (κοινώς αδερφομοίρι), δεν είχε την ελάχιστη πρόνοια να αφαιρέσει την φωτογραφία που βρίσκονταν ανάμεσα στις δύο πόρτες εισόδου. Ποτίστηκε λοιπόν με τσιμέντα, και χρειάστηκαν απανωτές επεξεργασίες και ειδικές παρεμβάσεις για να φτάσουμε έστω και σε αυτό το μέτριο αποτέλεσμα που βλέπετε. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Ο κύριος που εικονίζεται στην μέση είναι ο προππάπος μου, Αιγυπτιώτης Μολιστινός, με έδρα το Κάϊρο και επιχείρηση αρτοποϊίας. Εκατέρωθεν είναι τα δυό του αδέρφια. Ο ένας από τα αριστερά είναι αυτός που είχαν από κοινού την επιχείρηση και είχαν φτιάξει μαζί το σπίτι που έχουμε τώρα στην Μόλιστα. Ο άλλος, από τα δεξιά, ήταν ο μικρότερος αδερφός που είχε φύγει σχετικά νωρίς και είχε αναπτύξει επαγγελματική δραστηριότητα στην Κόνιτσα. Γενικώς ακολουθήσαν την παράδοση της Μόλιστας που τους ήθελε να γίνονται περισσότερο έμποροι παρά μαστόροι. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Το 1913, χρονιά που τραβήχτηκε η φωτογραφία, θα λογίζονταν ως ένας καλός χρόνος για τους προγόνους μου. Η Ήπειρος είχε ενταχθεί στο Ελληνικό Βασίλειο, ενώ οι ίδιοι είχαν αποπερατώσει το σπίτι τους στο χωριό με τα εμβάσματα που είχαν φέρει από την Αίγυπτο. Ήτανε μια στιγμή επιβεβαίωσης των κόπων τους και της φιλοπονίας τους. Η φάρα εδραιώνονταν και έβλεπε το μέλλον με αισιοδοξία.</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Για το αν οι ελπίδες και οι προσμονές τους επιβεβαιώθηκαν δεν είναι του παρόντος να αναφερθούμε. Θα επανέλθω κάποια στιγμή με περισσότερες λεπτομέρειες. Ελπίζω τουλάχιστον. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><br />
<div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-78243954481689243942010-03-19T21:40:00.007+02:002019-04-11T13:17:15.298+03:00Η επιστροφή<div style="text-align: justify;"><br />
<br />
Χτές το είδα σε όνειρο...Είχαμε επιστρέψει λέει στο χωριό για μόνιμα. Οι ζωή στις πόλεις είχε γίνει ανυπόφορη. Κάθε τρεις και λίγο γινότανε κάτι αποτρόπαιο...Οι διακοπές στο ρεύμα και το νερό ήταν καθημερινές ενώ οι τιμές της ενέργειας είχαν φτάσει στα ύψη...(για οικονομία είχαμε θέρμανση μόνο για λίγες ώρες της ημέρας). </div><br />
<div style="text-align: justify;">Οι τιμές των τροφίμων από την άλλη είχαν γίνει απρόσιτες. Στην αγορά εμφανίστηκαν διάφορα υποκατάστατα τροφών - πολλοί ισχυρίζονταν ότι ήταν μεταλλαγμένα τρόφιμα που με την σειρά τους δημιουργούσαν μεταλλάξεις στην κυταρρική δομή του οργανισμού. Άκουστηκε επιπλέον ότι σε κάποιες γειτονιές παρουσιάστηκαν μέχρι γενετικές ανωμαλίες σε ανθρπώπους που είχαν υποστεί τέτοιες μεταλλάξεις ...</div><br />
<div style="text-align: justify;">Η κυβέρνηση είχε ανακοινώσει ένα φιλόδοξο πρόγραμμα για την απομόνωσή τους στις παρυφές των πόλεων, μέσα σε κάτι τεράστιες γυάλινες κατασκευές για να μπορούν να επιτηρούνται και να βρίσκονται σε ορατή θέα. Κοινωνικοί λειτουργοί - Θηριοδαμαστές τους επισκέπτονταν για να τους παρέχουν συμβουλές δίαιτας. Όλα έδειχναν και πάλι ότι ελέγχονταν...κι έτσι οι ιθαγενείς μπορούσαν να επιστρέψουν στις διασκεδάσεις τους και να καταναλώνουν άφοβα την δεύτερη γενιά των βιολογικών - μεταλλαγμένων τροφών , που αποδεδειγμένα δεν προκαλούσαν μεταλλάξεις σύμφωνα με τις έρευνες που είχαν παραγγείλει οι εταιρείες παραγωγής. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"> Κάποιοι όμως επέμεναν ότι η οριστική μέρα της κρίσης δεν είχε έρθει ακόμα. Κι ότι τελοσπάντων δεν είχανε κριθεί οι κρινόμενοι. Οι Κρίνοντες δεν είχαν πει την τελευταία τους λέξη. Μέσα στην αναμπωμπούλα που επικράτησε τα τελευταία 77 χρόνια , ο πληθυσμός της χώρας είχε μειωθεί κατά 65% , ενώ η αναπαλαίωση παπουτσιών και ρούχων είχε καταστεί μια επικερδής βιομηχανία. Πρώτες ύλες δεν υπήρχαν ...Έπρεπε όλα να ανακυκλώνονται , εκτός από τα προϊόντα στην βιομηχανία τροφίμων που ελέγχονταν από τους Κρίνοντες. </div><div style="text-align: justify;"><br />
Στην αρχή η ζωή στο χωριό ήταν απρόβλεπτα ωραία....Περνούσαμε την ημέρα μας απασχολούμενοι στα κηπάρια ...Την άνοιξη έπρεπε να προετοιμάσουμε τους κήπους για να φυτέψουμε τα λαχανικά μας. Είχαμε φυλαγμένα και κάτι σπόρια παλιά από καλαμπόκι για να τα σπείρουμε στα κρυφά , γιατί το Συμβούλιο των Κρινόντων είχε καθορίσει με αυστηρότητα τους σπόρους και τα λιπάσματα που επιτρέπονταν...Οι παραβάτες τιμωρούνταν με απαγχονισμό προς παραδειγματισμό. Κάποιον τον είχαν κρεμάσει από μια καρυδιά στο διπλανό χωριό και το κουφάρι του έστεκε εκεί μισοφαγωμένο από τα όρνεα πάνω από 2 μήνες. Στο τέλος είχε απομείνει μόνο ο σκελετός , αλλά και αυτόν δεν έλεγαν να τον αποκαθηλώσουν....Όμως εμείς είχαμε τον τρόπο μας και σπέρναμε στα κρυφά. Η απομόνωση του χωριού ήταν σωτήρια. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Με τον τρόπο αυτόν και με κάτι ζώα που βάλαμε (λίγα κατσίκια και κανά δυό προβατίνες) εξασφαλίζαμε τα απαραίτητα για την διατροφή μας. Όσο για το σιτάρι , είχαμε προμηθευτεί για όλον το χειμώνα από ένα γνωστό μας παραγωγό που καλλιεργούσε κι αυτός παράνομα βιολογικά μη μεταλλαγμένους σπόρους. </div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;">Όσο για θέρμανση ..εκεί ήταν που δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Είχαμε το δάσος ολόκληρο μπροστά στα πόδια μας. Όρεξη να είχες να κόβεις ....με την διαφορά πως για κάθε δέντρο έκοβες πριν τον χειμώνα έπρεπε να φυτέψεις τα διπλά στην άνοιξη. Έξαλλου προτιμώνταν τα σχεδόν πεσμένα ή γερασμένα δέντρα. Είχαμε πάντα συνείδηση του πράγματος ότι η ξύλευση θα έπρεπε να είναι βιώσιμη...Οι ντόπιοι είχαν συνασπιστεί γύρω από έναν δασικό συναιτερισμό, έκοβαν κάποια δέντρα που τους ήταν απαραίτητα και πουλούσαν και ένα μέρος της ξυλείας για να καλύπτουν διάφορα έξοδα και για να συντηρούν τις αναγκαίες υποδομές.<br />
<br />
Μια μέρα έφτασαν ειδήσεις από τις πόλεις για Κανιβαλισμό και κάτι νέες παγανιστικές τελετές με ανθρωποθυσίες. Όλοι πιστεύαν ότι αυτό δεν ήταν παρά μια διέξοδος στην πείνα γιατί τα τρόφιμα στις πόλεις ήταν ελάχιστα και μόνον τα στελέχη των 2 μεγάλων κομμάτων μπορούσαν να παρακάμψουν το επίσημο δίκτυο διανομής. Η επίσημη προπαγάνδα διαλαλούσε ότι η πείνα είναι για όλους και ότι επιτέλους η συνταγματική επιταγή της ισότητας πραγματώνονταν αφού όλοι οι διαφορετικοί γινόμασταν το ίδιο.<br />
<br />
Κάποιοι πάλι είχαν υιοθετήσει στις συναλλαγές τους ως επίσημη γλώσσα την Εσπεράντο και είχαν κάτι περίεργες διασυνδέσεις με κινέζους Εσπεραντιστές εμπόρους ρυζιού και σόγιας. Άλλωστε οι Κινέζοι από χρόνια ελέγχαν τα λιμάνια της χώρας..<br />
<br />
Η χώρα είχε αποβιομηχανιστεί πλήρως ....Ήταν ένα πισωγύρισμα από τα συνηθισμένα που η ανθρωπότητα είχε ξαναζήσει στο παρελθόν. Μόνο που ο Μεσαίωνας φαντάζε παιχνιδάκι μπροστά σε αυτό που ζούσαμε εμείς.<br />
<br />
Κάποιοι επιχειρούσαν να ξεφύγουν προς την Αφρική , που θεωρούνταν πλούσια περιοχή με πολλά αποθέματα τροφίμων, αλλά τα πλοία είχαν σταματήσει τα δρομολόγια , ενώ μερικοί απελπισμένοι επιχείρησαν τον διάπλου της Μεσογείου πάνω σε μονόξυλα. Μήνες μετά στα παράλια της Αττικής και της Πελοπονήσσου άρχισαν να ξεβράζονται πτώματα.<br />
<br />
Κάποιοι πλέον το είχαν πάρει απόφαση και άρχισαν να κατασκευάζουν εργαλεία απ' ότι υλικά έβρισκαν. Ξηλώνοντας ανταλλακτικά από παρατημένα αυτοκίνητα και χρησιμοποιώντας διάφορες πατέντες, κατασκεύαζαν τα απαραίτητα σκεύη και μαραφέτια για τις κάθε λογής ανάγκες.<br />
<br />
Τέλος οι εφημερίδες είχαν σταματήσει να κυκλοφορούν, ενώ τα νέα μαθαίνονταν από στόμα σε στόμα. Περνούσαν πάλι και κάτι τελάληδες. Ένας μάλιστα με στεντόρεια φωνή μας είχε ξεκουφάνει.<br />
<br />
- Η Ελλάδα αποπέμφθηκε από την Ευρωπαϊκή Αυτοκρατορίααααααα...φώναζε<br />
<br />
Η ανυπόφορα δυνατή φωνή του με ξύπνησε από τον εφιάλτη...η τηλεόραση που είχε μείνει ανοιχτή έπαιζε τις δηλώσεις του Αρχικυβερνήτη για το πετυχήμενο τελικά δανεισμό της χώρας από τις αγορές ... <br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"></div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
</div><div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-71725295475419556302010-02-16T23:33:00.004+02:002019-04-11T21:22:51.486+03:00Μια βραδυά στην Μόλιστα καθαροδευτεριάτικα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
Σκεφτόμουν από μέρες να περάσω το τριήμερο στην Μόλιστα, αλλά οι προγνώσεις του καιρού των ημερών δεν ήταν ενθαρρυντικές. Εικόνα καθαρή για το αν ο δρόμος για το χωριό ήταν ανοιχτός δεν είχα. Η απάντηση από το Α.Τ. Κόνιτσας ήταν "πάρε και αλυσίδες καλού κακού". Η κακοκαιρία συνεχίστηκε και την Κυριακή, όπου έφτασε να χιονίζει και στα Γιάννενα. </div>
<div style="text-align: justify;">
Ξημερώνοντας Δευτέρα πρωί , το πήρα απόφαση -είδα και τον καιρό που ήταν λιακάδα- , πήρα μια βαλιτσούλα πράγματα, μια λαγάνα που μόλις είχε βγεί από τον φούρνο και ξεκίνησα. Βρήκα λίγο κίνηση προς το Μέτσοβο, αλλά ο δρόμος ήταν πεντακάθαρος.</div>
<div style="text-align: justify;">
Συνεχίζοντας πάνω στην Εγνατία προς Γιάννενα , σταμάτησα πάνω σε μια από τις νέες γέφυρες με θέα την λίμνη : </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2VAbdI_koGjX2zCwLGKWKBnMcVti49Oef7q5fDCIHZGs5jug977SEnOMIwyOzQq7eFu-2cKKln-LZ2mJgG3nNVX871b21Qq9y4pTR_hnLlgqpImC3ArclvAzzZicixOxEajO6HYOG3LXE/s1600-h/P2150498.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2VAbdI_koGjX2zCwLGKWKBnMcVti49Oef7q5fDCIHZGs5jug977SEnOMIwyOzQq7eFu-2cKKln-LZ2mJgG3nNVX871b21Qq9y4pTR_hnLlgqpImC3ArclvAzzZicixOxEajO6HYOG3LXE/s400/P2150498.JPG" width="400" /></a> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Η αντάρα που είχε στα πολύ ορεινά είχε ήδη κάπως ξεθωριάσει και φαίνεται αρκετά καθαρά και το νησάκι των Ιωαννίνων. Στα δεξιά μου όμως άκουσα έναν θόρυβο. Κοιτάζοντας προσεκτικότερα είδα το παρακάτω φαινόμενο κατολισθήσεως - πρωτόγνωρο για μένα αφού δεν μου έχει ξανατύχει να βλέπω την γη να φεύγει μαζί με πέτρες , βράχους και δέντρα (δείτε το εμβεδωμμένο βίδεο, μόνον ενός λεπτού) : </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object height="364" width="445"><param name="movie" value="https://www.youtube.com/v/t7Q-D-4zlCw&hl=en_US&fs=1&color1=0x402061&color2=0x9461ca&border=1">
</param>
<param name="allowFullScreen" value="true">
</param>
<param name="allowscriptaccess" value="always">
</param>
<embed src="https://www.youtube.com/v/t7Q-D-4zlCw&hl=en_US&fs=1&color1=0x402061&color2=0x9461ca&border=1" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="445" height="364"></embed></object></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Μετά από αυτό το αναπάντεχο (γιατί υπάρχει και το αναπάντεχο) συνέχισα για το χωριό. Πριν πάρω την ανηφόρα για την Κόνιτσα έκανα μια στάση ...Η φύση με αποζημίωσε και πάλι αφού δεν είχα ξαναδεί την Κόνιτσα ντυμένη στα λευκά , ούτε το όρος Νεμέρτσικα : </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCSg8uhPD1xkzq0jEJnm0bbQM7G-CvF50RCKBqIsUtbw2cDhFwXeiWOP2VWT8kI8VQtfJqIgYngP_dieFLueFiMKL2rMFFHJj8vjzlALN3g0pCDQinvVdTPLj6UhtcA5NDQCnLE_-xM1uw/s1600-h/P2150505.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCSg8uhPD1xkzq0jEJnm0bbQM7G-CvF50RCKBqIsUtbw2cDhFwXeiWOP2VWT8kI8VQtfJqIgYngP_dieFLueFiMKL2rMFFHJj8vjzlALN3g0pCDQinvVdTPLj6UhtcA5NDQCnLE_-xM1uw/s400/P2150505.JPG" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5jvmbQcFSj7u28WLYzE4Ucr7bTUdj98KT4PqNcXDeLH2tqN_Z9C0VcVdUBPSkWHkRnLNkeIUz69x1Zhli2bRlpfMWi8cTa2uTsV0iCARuu6_o3MADpaLvmj1Ox_YYMl9vr3hbV3R0Fvdo/s1600-h/P2150504.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5jvmbQcFSj7u28WLYzE4Ucr7bTUdj98KT4PqNcXDeLH2tqN_Z9C0VcVdUBPSkWHkRnLNkeIUz69x1Zhli2bRlpfMWi8cTa2uTsV0iCARuu6_o3MADpaLvmj1Ox_YYMl9vr3hbV3R0Fvdo/s400/P2150504.JPG" width="400" /></a> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Φούσκωσε και ο Αώος και κατέβαζε μπόλικο νερό ..που διάολο πάει όλο αυτό το νερό (το συγκεκριμένο πάει μέσα στην Αλβανία) και γιατί μένουμε χωρίς μετά από κανά δίμηνο ..αφήνω σε άλλους ειδικότερους να το απαντήσουν. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Έφτασα τέλος και στην Μόλιστα, βρίσκοντας μια παρέα εκεί στο <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9_%CE%99%CF%89%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AF%CE%BD%CF%89%CE%BD">Μποτσυφάρι </a>να έχει στρώσει το αποκριάτικο τραπέζι...Η αυλή του σπιτιού μου ήταν περιτριγυρισμένη με χιόνι ύψους μισού μέτρου περίπου. Έφτασα μέχρι την είσοδο όπως σε κάτι παλιές καμπόικες ταινίες χοροπηδώντας σαν τσαλαπετεινός. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Πέρασα βέβαια το βράδυ τουρτουρίζοντας αφού το σπίτι ήταν υγρό και το κρύο δεν έλεγε να σπάσει όσα κούτσουρα και αν έριξα στο τζάκι. Βέβαια αποζημιώθηκα την επομένη αφού η πρωϊνή βόλτα ήταν φανταστική. Μια γλυκιά μέρα με τους ήχους του χιονιού που λιώνει ....άντε χαλάλι του είπα και τράβηξα και τις τελευταίες φωτογραφίες πριν σωθεί εντελώς η μπαταρία: </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1aaM2b5QnMp4LF-F0JpDSDLKManQ85aNlSTCVhppIOKQaZHun_6eZyJzQ66Zkm12EI-tGxNlRdVlIE8IQaCjIv4m6MCZtVOiTB1HL136pW3aNaNa0RuIcEpY_v42x8D0CmC58HApAHSmC/s1600-h/P2160534.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1aaM2b5QnMp4LF-F0JpDSDLKManQ85aNlSTCVhppIOKQaZHun_6eZyJzQ66Zkm12EI-tGxNlRdVlIE8IQaCjIv4m6MCZtVOiTB1HL136pW3aNaNa0RuIcEpY_v42x8D0CmC58HApAHSmC/s400/P2160534.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-6G8hiAvWXGwSjmfZwHrM11FmNOkx2D05MUo0Hfpjt_m4IAc6_rRp2r3CBR_lQ59kH6BzIU0CkmKtG4xei6mvGWaqRn-fxdrcKraAEPhyXnxvwIm6-ZvC0eyxBlEMfMb3l8eh9L_jmmVl/s1600-h/P2150515.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-6G8hiAvWXGwSjmfZwHrM11FmNOkx2D05MUo0Hfpjt_m4IAc6_rRp2r3CBR_lQ59kH6BzIU0CkmKtG4xei6mvGWaqRn-fxdrcKraAEPhyXnxvwIm6-ZvC0eyxBlEMfMb3l8eh9L_jmmVl/s400/P2150515.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1zb3Huit17bkbZQ4OZgp9ZOtvHXAPkvl4nDH-a7GrKfmtHx2ClFjLMslUGcXvHR85EO6KtztcZqOtmMviRVHq1ocj0Hz4WelTLlkAYcvupJmwqJvPqJ6A2oR5XaCcfng9myAQva17b2lE/s1600-h/P2160525.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="300" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1zb3Huit17bkbZQ4OZgp9ZOtvHXAPkvl4nDH-a7GrKfmtHx2ClFjLMslUGcXvHR85EO6KtztcZqOtmMviRVHq1ocj0Hz4WelTLlkAYcvupJmwqJvPqJ6A2oR5XaCcfng9myAQva17b2lE/s400/P2160525.JPG" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
Αν παρόλα αυτά το μάτι σας δεν χόρτασε να βλέπει χειμωνιάτικες όψεις της Μόλιστας...έχετε υπομονή και σύντομα θα δείτε και άλλες φωτογραφίες με τον δέοντα σχολιασμό. Χρόνια πολλά σε όλους και καλή Σαρακοστή. <br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</div><div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-68400442098114061162010-02-07T01:52:00.002+02:002019-04-02T00:11:49.387+03:00Πώς στέκουν τα κατσαρά σου τα μαλλιά (Τσι στα πέργι νέλι-νέλι)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div xmlns="https://www.w3.org/1999/xhtml">
<object height="350" width="425"><param value='https://youtube.com/v/I5JCpt6n19o' name='movie'/><embed height='350' width='425' type='application/x-shockwave-flash' src='https://youtube.com/v/I5JCpt6n19o'/></object><br />
Αν και δεν καταλαβαίνω τι σημαίνουν τα λόγια σε αυτό το σύντομο βλάχικο τραγούδι ( άλλωστε ο<a href="https://www.youtube.com/user/GogaMishiu"> Gogas</a> έχει προβλέψει και έβαλε υποτίτλους) , μου άρεσε όμως η ζωντάνια του και ο χαρούμενος ρυθμός του. Γι'αυτό και το αναδημοσιεύω ....Άιντε...</div>
</div>
<div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-11623109541619993012010-01-16T12:57:00.001+02:002019-04-11T21:14:47.529+03:00Ένα ποίημα του Ρένου Αποστολίδη<blockquote><blockquote>[...] Μόλιστα, <br />
αν ήσουν η πατρίδα μου, <br />
η δικιά μου η πόλη, <br />
θα διάβαζες στα μάτια μου, <br />
κι η βρύση δε θα σιγομουρμούριζε <br />
τόσο λυπητερά. <br />
Μόλιστα , Μόλιστα, <br />
γωνιά κατοικημένη με το σλαβικό όνομα<br />
ακραία της ερημιάς μου. <br />
Κι όμως <br />
ο ξένος σε αγαπούσε<br />
εκείνο το πρωϊνό. <br />
</blockquote><br />
<i>Ρένος Αποστολίδης </i>, Ποιητικά γράμματα 1949<br />
</blockquote><br />
<div style="text-align: justify;"> Το παραπάνω ποίημα , που αγνοούσα την ύπαρξή του , βρήκα σχετικά πρόσφατα <a href="http://books.vres.gr/book.php?book_id=102637">στο βιβλίο του Χαρίλαου Γκούτου</a> για την Μόλιστα. Το αναδημοσιεύω εδώ...Σύντομα θα επανέλθω με νεότερη δημοσίευση , αφού πέρασε πάνω από ένας μήνας από την τελευταία. Άλλωστε αυτό το "Γωνιά κατοικημένη ...ακραία της ερημιάς μου" κάτι μου λέει, αν και δεν είμαι ξένος στην Μόλιστα. <br />
</div><div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-90252574282054583352009-12-31T23:01:00.002+02:002019-06-18T21:14:59.323+03:00Ποντιακά κάλαντα της πρωτοχρονιάς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div xmlns="https://www.w3.org/1999/xhtml">
<object height="350" width="425"><param value='https://youtube.com/v/9md8J1jEYvE' name='movie'/><embed height='350' width='425' type='application/x-shockwave-flash' src='https://youtube.com/v/9md8J1jEYvE'/></object><br />
<br />
Αν και σε αυτό το μπλογκ μιλάμε για την Ήπειρο , ας υποδεχτούμε αυτήν την φορά τον νέο χρόνο με κάλαντα από τον Πόντο. Έτσι, για να υπάρχει και πολυφωνία , που έτσι και αλλιώς είναι δεδομένη στην λαϊκή μας παράδοση. </div>
</div>
<div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-21681806841851835912009-12-15T01:08:00.002+02:002019-04-11T13:21:50.922+03:00Για όσα δεν θυμάμαι ...<div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy86PNvpbPDDhfzbEM3SWkPqBSe53iBQvJxyyr1Y7JPvL9StpdfuauG9pUV3umfNna5wJo-wC-AScdvF3m2fQzAhHp2lPQYg31aWvhe9z0GR3dcEJWjGGtMFxQ1x0jjPfhtFC0kRx2asWE/s1600-h/Epirote_women_Aug1914.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhy86PNvpbPDDhfzbEM3SWkPqBSe53iBQvJxyyr1Y7JPvL9StpdfuauG9pUV3umfNna5wJo-wC-AScdvF3m2fQzAhHp2lPQYg31aWvhe9z0GR3dcEJWjGGtMFxQ1x0jjPfhtFC0kRx2asWE/s320/Epirote_women_Aug1914.jpg" /></a><br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div>Επειδή έχουν περάσει αρκετές μέρες από το τελευταίο μου ποστ σχετικά με την Μόλιστα σκέφτηκα να γράψω κάτι αυτήν την φορά με αφορμή όχι ένα εξωτερικό γεγονός ή μια πρόσφατη φωτογραφία , αλλά περισσότερο από μνήμες, βιβλία και διηγήσεις άλλων ανθρώπων.<br />
</div><div style="text-align: justify;">Επειδή ο ίδιος δεν μεγάλωσα στο χωριό, ούτε είχα παιδικές μνήμες από κει...δεν μπορώ να πω πώς ήταν τα πράγματα πριν από 20 ή 30 χρόνια. Πιθανότατα να ήταν όπως είναι και σήμερα, αφού οι μεγάλες ανατροπές έγιναν μάλλον στον Εμφύλιο. Μετά το χωριό ερήμωσε σχεδόν για 25 και πάνω χρόνια. Οι άνθρωποι που είχαν ξενιτευτεί ή βίαια εκτοπιστεί , επέστρεψαν όταν πήραν πια τις συντάξεις τους ή λίγο νωρίτερα. Όμως για την πρόσφατη ιστορία του τόπου είναι άλλοι πιο αρμόδιοι να μιλήσουν από εμένα.<br />
</div><div style="text-align: justify;">Η περίοδος που με ιντριγκάρει θα έλεγε περισσότερο απ'όλες είναι πριν από αυτήν την μαύρη σελίδα στην ιστορία του χωριού, δηλαδή από το 1940 και προς τα πίσω. Πριν οι μεγάλες ιδεολογικές αντιπαραθέσεις φτάσουν στην Μόλιστα.<br />
</div><div style="text-align: justify;">Το χωριό ανήκε στην επικράτεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μέχρι το 1913, οπότε και απελευθερώθηκε από τον Ελληνικό Στρατό ταυτόχρονα με την απελευθέρωση της Ηπείρου. Ανήκε στον <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Subdivisions_of_the_Ottoman_Empire">καζά</a> (διοικητικό κέντρο στην Οθωμανική Αυτοκρατορία) της Κόνιτσας...Σχετικά υπάρχει και ένα βιβλίο που αναφέρεται στην ζωή της Μόλιστας και των γειτονικών χωριών Γανναδιού και Μοναστηρίου. Πρόκειται για το βιβλίο ενός Γανναδιώτη που έχει κάνει μια αρεκτά σημαντική ιστορική έρευνα πάνω στο θέμα. <br />
Σκοπός μου φυσικά δεν είναι να κάνω διαφήμιση στο βιβλίο ...το οποίο άλλωστε μπορεί να έχει εξαντληθεί , αλλά να αναφέρω την πηγή των όσων θα γράψω. Από μένα πάντως και από την οικογένειά μου δεν υπάρχει κάποιο αρχείο σχετικά με τους προγόνους μου και την ζωή της Μόλιστας. Αυτό οφείλεται μάλλον , όχι στην αδιαφορία των ανθρώπων αυτών , αλλά στις ιδιότυπες συνθήκες που επικράτησαν στα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Μέσα σε συνθήκες βίας και εκτάκτου ανάγκης μάλλον το να κρατήσεις αρχείο είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει κάποιον.<br />
Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται και από άλλες πηγές. Χθες εντελώς τυχαία έλαβα ένα μήνυμα από κάποιον άνθρωπο που ζει σήμερα στην Αγγλία και έλκει την καταγωγή του από το <a href="http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CF%83%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B9_%CE%99%CF%89%CE%B1%CE%BD%CE%BD%CE%AF%CE%BD%CF%89%CE%BD">Παλαιοσέλλι Ιωαννίνων.</a> Μου ζήτησε κάποιες πληροφορίες και άλλο υλικό και προσφέρθηκα να βοηθήσω. Επιπλέον μου επιβεβαίωσε αυτό που ήδη γνώριζα και φοβόμουν..ότι δηλαδή και στην δική του οικογένεια τα αρχεία καταστράφηκαν - κάτω απο την πυρπόληση του χωριού από τους Γερμανούς στην κατοχή.<br />
Οι άνθρωποι προφανώς κοιτούσαν πως να σώσουν την ζωή τους πρώτιστα ....οι φωτογραφίες και τα αρχεία θα ήταν σε τέτοιες στιγμές αναγκαστικά σε δεύτερη μοίρα. <br />
Το μόνο που είχα βρει κάποια στιγμή και ανήκε όμως σε άλλη οικογένεια του Γανναδιού ήταν ένα προικοσύμφωνο για τον γάμο μιας Γανναδιώτισας και ενός Στρατσιανίτη , όπου καθορίζονταν με λεπτομέρεια τα δικαιώματα και οι σχέσεις των εμπλεκόμενων.<br />
Για όλα αυτά όμως χρειάζεται να μιλήσουμε αναλυτικά ...Θα επανέλθω. <br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
<i>πηγή φωτογραφίας: <a href="http://www.warmuseum.gr/">Πολεμικό Μουσείο Αθηνών</a></i><br />
</div><div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-29708405688738169992009-11-18T23:04:00.002+02:002013-01-18T10:01:58.373+02:00Ζητείται μάστορας και ας είναι και από Βαρκελώνη....<div style="margin: 0px auto 10px; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQo_kEZZo0fPyqjHsUMh0FRj6_9-72TTSGVmZ_gdaqG7mT4G4QWxMMUgk71daTbMUoYhtkSgt11-ShaZyd-S04imPWuuB7TeghzC7VXl2X32eG02sYOCL-hKQI_8RLFE3AqNia54tN3iX7/s1600/PB020039.JPG"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQo_kEZZo0fPyqjHsUMh0FRj6_9-72TTSGVmZ_gdaqG7mT4G4QWxMMUgk71daTbMUoYhtkSgt11-ShaZyd-S04imPWuuB7TeghzC7VXl2X32eG02sYOCL-hKQI_8RLFE3AqNia54tN3iX7/s320/PB020039.JPG" /></a> <br />
</div><div style="clear: both; text-align: center;"><br />
<br />
<br />
<a href="http://picasa.google.com/blogger/" target="ext"><img align="middle" alt="Posted by Picasa" border="0" src="http://photos1.blogger.com/pbp.gif" style="-moz-background-clip: border; -moz-background-inline-policy: continuous; -moz-background-origin: padding; background: transparent none repeat scroll 0% 50%; border: 0px none; padding: 0px;" /> </a><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">Στην πιο πρόσφατη εθνική επέτειο και εκμεταλλευόμενοι τις αργίες βρεθήκαμε για μια ακόμα φορά στην Μόλιστα. Με σκοπό περισσότερο να χαλαρώσουμε και να ξεφύγουμε από την καθημερινόητα της πόλης, αλλά και για να δούμε και το σπίτι μετά τις πρώτες βροχές του φθινοπώρου, μιας και περάσαμε καινούργιες κάνουλες (κοινώς λούκια) και θέλαμε να κάνουμε έναν τελικό έλεγχο για διαρροές και υγρασίες. Μείναμε συνολικά γύρω στις τρεις μέρες , όχι και πολύ ...το σπίτι δεν έχει θέρμανση και βρίσκεται ακόμα υπό επισκευή. Αυτό βέβαια δεν μας εμποδίζει να μένουμε , όποτε πάμε , μιας και δεν μένουμε μόνιμα ...Οι εργασίες που πρέπει να γίνουνε είναι πολλές και ποικίλλες. Πρώτα απ΄όλα το τζάκι που βλέπετε πρέπει να καθαριστεί εξωτερικά (ήδη έχω κάνει μια αποτυχημένη προσπάθεια) για να φύγουν κάτι παλιά πλαστικά χρώματα κολλημένα πάνω στην πέτρα και να μπούν και οι διακοσμητικές πλάκες που είναι απαραίτητες από πάνω για να ομορφύνει. Προς το παρόν το καίμε και αυτήν την φορά ιδίως το μπουμπουνίσαμε τόσο που σκάσαμε από την ζέστη.<br />
</div><div style="text-align: justify;">Υπάρει βέβαια και μια σόμπα στην κουζίνα ...που κρατά σε ικανοποιητική θερμοκρασία τον χώρο και μάλλον θα βολευτούμε με αυτήν και στο μέλλον. Οι άλλοι χώροι του σπιτιού δεν έχουν θέρμανση ακόμα , αλλά κάτι τέτοιο είναι συνηθισμένο στα χωριά. Το πολύ πολύ σκέφτομαι να βάλω άλλη μια σόμπα στην σάλλα του πάνω ορόφου. <br />
Στον χώρο της κουζίνας πρέπει να μπει το ταβάνι και να γίνουν τα ντουλαπάκια. Είναι μάλλον θέμα χρόνου και όχι τόσο χρημάτων.<br />
</div><div style="text-align: justify;">Μετά είναι τα πατώματα που πρέπει να ξαναφτιαχτούν στον προθάλαμο , αλλά και στον πάνω όροφο. Η εσωτερική ξύλινη σκάλα είναι σε καλή κατάσταση αλλά θα χρειάζεται ένα καλό και περιποιημένο βάψιμο. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Μένουν τέλος τα ταβάνια :<br />
<br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCcWxhfCfS5Qvr7O0rGtIjwUKZgLIAUB7F5BGnnEP34yHLkZzyis-49rm7ausnrIfKNqqmoT8BTkZvRNfwN3HbfnCT2uWkGzu30ouy9vGO5mosd199rZIUiRJL3kKPzPePvgWbfnMq837X/s1600/PB020043.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCcWxhfCfS5Qvr7O0rGtIjwUKZgLIAUB7F5BGnnEP34yHLkZzyis-49rm7ausnrIfKNqqmoT8BTkZvRNfwN3HbfnCT2uWkGzu30ouy9vGO5mosd199rZIUiRJL3kKPzPePvgWbfnMq837X/s320/PB020043.JPG" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBc-2Fe46DPmd05W9k3jvMa21p39Vno1zcCx72zubizCom0kXZ9nNSFU_8GFzd9tT7tMWwjokSBduwslt2JnSdR4uT7giP1ux-czSILdJ2aNeLveoKrmQpKK2_6YLUVywArcKSt9YMW9uF/s1600/PB020041.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBc-2Fe46DPmd05W9k3jvMa21p39Vno1zcCx72zubizCom0kXZ9nNSFU_8GFzd9tT7tMWwjokSBduwslt2JnSdR4uT7giP1ux-czSILdJ2aNeLveoKrmQpKK2_6YLUVywArcKSt9YMW9uF/s320/PB020041.JPG" /></a><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">το συγκεκριμένο χρονολογείται από την εποχή που χτίστηκε το σπίτι, κάπου λίγο πριν ή μετά το 1913. Το σχέδιο του (βλ. αυτό από τα αριστερά), θεωρώ ότι είναι καταπληκτικό, αλλά χρειάζεται να γίνει μια επισταμένη συντήρηση γιατί έχει πάρει κάπως. Η αλήθεια είναι πως ρωτήσαμε και βρήκαμε έναν μάστορα που ασχολείται με τις εργασίες αυτές...και μάλιστα ήρθε και είδε την δουλειά. Με την ευκαιρία λοιπόν της παρουσίας μας εκεί τον πήραμε τηλέφωνο για να μας δώσει προσφορά και εφόσον συμφωνούσαμε να του αφήσουμε τα κλειδιά του σπιτιού.<br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Στάθηκε αδύνατο να τον πετύχουμε παρά τις επανειλλημένες κλήσεις μας στο κινητό του ....Στην Κόνιτσα που πήγαμε για να τροχίσουμε την αλυσίδα από το αλυσοπρίονο προσπαθήσαμε και πάλι να τον αναζητήσουμε ρωτώντας που βρίσκεται ....ούτε όμως ο ίδιος ο μαγαζάτορας κατάφετε να τον εντοπίσει αν και προσφέρθηκε φιλότιμα. Μάθαμε όμως ότι είναι καλά και έτσι δεν ανησυχούμε γι΄αυτόν..(μάλλον θα πρέπει να ψάξουμε για άλλον). Ας είναι και από Βαρκελώνη που λέει ο λόγος. <br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Ως φαίνεται, υπάρχουν μια σειρά από ιδιότυποι κανόνες στην αγορά της Κόνιτσας , πράγμα που το συναντάς μόνο σε μικρά μέρη (και όχι σε όλα ) της Ελλάδος ...Έτσι περνώντας Σάββατο μέρα από κει με προορισμό το χωριό , διαπιστώσαμε με έκπληξη ότι το ψωμί είχε εξαντληθεί σε όλους τους φούρνους γύρω στις 12 ...κινδυνεύσαμε να μείνουμε άψωμοι για όλο το τριήμερο. Ευτυχώς βρέθηκε τελικά μια φρατζόλα σε ένα πρατήριο άρτου πιο κάτω.<br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Στην μικρή αυτή πόλη υπάρχει μια χαρακτηριστική χαλαρότητα που οφείλεται μάλλον στο γεγονός ότι η κίνηση και ο τζίρος είναι δεδομένος και βαίνει μειούμενος , αφού η περιοχή φθίνει πληθυσμιακά και επομένως και οικονομικά. Οι άνθρωποι δεν έχουν λόγο να αγχώνονται ...ότι είναι να γίνει , θα γίνει έτσι κι αλλιώς ...κι αν βαρεθούν να περιμένουν τον επόμενο πελάτη , που μπορεί να μην φανεί τέλος τέλος ...το πατάν και έναν κλείδωμα και πάνε να πιούν κάνα τσίπουρο. <br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Κατά τ΄άλλα τα περάσαμε ήσυχα χουχουλιάζοντας μπροστά στο τζάκι , ψήνοντας παϊδάκια και κάστανα και πίνοντας άφθονο κρασί που είχαμε πάρει από την Κόνιτσα...ένας ντόπιος που μας έδωσε ένα μπουκάλι κόκκινο από το περσινό, αποδείχτηκε ξινισμένο (το κράτησα να το κάνω ξύδι). Τα απογεύματα πηγαίναμε στο καφενείο όπου συγκεντρώνονταν και οι κυνηγοί που επιδίδονται στο θεάρεστο έργο να εξαφανίσουν ότι είδος πανίδας έχει απομείνει ...το να συζητά κανείς μαζί τους εν τέλει θεωρώ ότι είναι μάταιο. Άντε να αποδείξεις ότι ο τροφοσυλλέκτης κυνηγός ανήκει σε μια άλλη εποχή που έχει παρέλθει χωρίς επιστροφή...ότι πολλά είδη της άγριας πανίδας είναι υπό εξαφάνιση και ότι αν συμβεί αυτό θα είναι καταστροφικό και για μας τους ανθρώπους...Είναι σαν να χτυπάς στου κουφού την πόρτα...<br />
</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Στο καφενείο βρήκα αναρτημένο έναν πίνακα !!!!!!! Είναι η απεικόνιση του Γανναδιού έτσι όπως φαίνεται στο έμπα του χωριού.....Τον φωτογράφησα και τώρα σκέφτομαι να ζητήσω την άδεια από τον δημιουργό του για να το ανεβάσω εδώ ...το έργο θυμίζει απόπειρες πριμιτίφ ζωγράφων με μια τεχνοτροπία νατουραλιστική. Αν και δεν είμαι ο πιο κατάλληλος να μιλώ για την τέχνη, εντούτοις εκτιμώ την προσπάθεια ανθρώπων που δεν το βάζουν κάτω και σε πείσμα των καταστάσεων επιμένουν να δημιουργούν και να προσφέρουν ....Αλλά για τον συγκεκριμένο άνθρωπο ελπίζω να μιλήσω μια άλλη φορά....<br />
</div><div style="text-align: center;"><br />
</div></div><div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-22655960292091272712009-11-13T02:40:00.009+02:002019-04-11T13:17:45.270+03:00Αυτάρκεια<div style="text-align: justify;">Τα τελευταία 40, ίσως και περισσότερα χρόνια, συντελείται μια εκ βάθρων ανατροπή στις καταναλωτικές συνήθειες των ανθρώπων που είναι χωρίς προηγούμενο όσον αφορά την ανθρώπινη ιστορία. Το κύριο χαρακτηριστικό αυτής της κατάστασης είναι ότι ο Έλληνας ( και όχι μόνον) έχει καταστεί ένας καταναλωτής που το βασικό του πρόβλημα είναι να συνεχίσει να καταναλώνει. Δεν συζητά κανένας πια για παραγωγή και σε ποιούς τομείς ενδεχομένως θα μπορούσε η Ελλάδα να αναπτύξει μια ισχυρή παραγωγική βάση. Το όλο πρόβλημα εντοπίζεται στην αμείωτη σε ρυθμούς κατανάλωση ....έλα μου όμως που στην λιανική πώληση εμφανίζονται όλο και περισσότερο οι πολυεθνικοί κολοσσοί και στίβουν στην κυριολεξία και το τελευταίο ευρώ του δεινοπαθούντος και στενάζοντος υπό τα δάνεια έλληνος.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://galadarling.com/images/08-10/consume.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://galadarling.com/images/08-10/consume.jpg" width="228" /></a><br />
</div><br />
</div><div style="text-align: justify;">Καταναλώστε μέχρις εσχάτων και χωρίς σκέψη ήταν το βασικό σύνθημα που κυριαρχούσε μέχρι την οικονομική κρίση. Φάτε, πιείτε, άλλαξτε ρούχα , έπιπλα, συσκευές και πηγαίνετε διακοπές έστω και με δανεικά ήταν η αδιάκοπη καραμέλλα που μας πιπιλούσε χρόνια το μυαλό, υποσχόμενη μια ευτυχία χωρίς όρια και προϋποθέσεις.<br />
</div><div style="text-align: justify;">Σήμερα , μετά την κρίση, ξέρουμε όλοι που οδήγησε αυτή η καταναλωτική ευωχία της δανεικής ζωής και των τραπεζικών ανοιγμάτων. Η καταρεύση του συστήματος στην άλλη άκρη του Ατλαντικού δημιούργησε παρενέργειες στην ψωροκώσταινα , με αποτέλεσμα αυτός που μέχρι πρότινος σε ενοχλούσε μεσημεριάτικα για να σε φορτώσει με ένα δανειάκι, να κλείσει την στρόφιγγα, αλλά και το τηλέφωνο. <br />
</div><div style="text-align: justify;">Η κατάσταση, με τους εμπόρους των εθνών ανησυχούντες φάνηκε έκρυθμος. Το ''καταναλώστε'' σταμάτησε να ακούγεται...Άρχισαν πάλι φωνές περί λιτότητος ....Οι ιθαγενείς προς στιγμήν έδειξαν να τα χάνουν. Το σκάφος έδειχνε να μπατάρει.<br />
</div><div style="text-align: justify;">Κάποιος λογικός έπρεπε να μας εξηγήσει ότι για να καταναλώσεις πρέπει πρώτα να παράγεις. Έτσι γινόταν και θα συνεχίσει να γίνεται. Ή όπως το λέει όχι και τόσο κομψά μια ρώσικη παροιμία ότι ''για να φας ψάρι πρέπει να βρέξεις τον κώλο σου''. Δεν γίνεται να τα ΄χεις όλα βρε αδερφέ.<br />
</div><div style="text-align: justify;">Θυμήθηκα τότε τις αφηγήσεις των παλαιότερων στην Μόλιστα. Αν και σχετικά άγονος τόπος και με μικρές δυνατότητες, η αγροτική οικονομία ήταν στο έπακρο αναπτυγμένη. Από αυτά που το κάθε νοικοκυριό παρήγαγε στην θερινή περίοδο του χρόνου , έπρεπε να τραφεί τον χειμώνα. Οι αγορές αγαθών ήταν περιορισμένες.<br />
Το κάθε σπίτι είχε στην αυλή του 6 με 7 κατσίκες και υπήρχε επαγγελματίας βοσκός που έπαιρνε τα ζώα το πρωί και τα επέστρεφε το απόγευμα. Τα βοσκούσε μόνο....για το άρμεγμα έκανε κουμάντο το κάθε νοικοκυριό ξεχωριστά. Το γάλα αυτό επαρκούσε και για το τυρί της χρονιάς , όπως και τα προϊόντα των κήπων (φασόλια, φακές , φρούτα , μήλα , καρύδια, κάστανα κλπ) που επιμελώς αποθηκεύονταν στα κατώγια για όλο το χρόνο. Για κρασί και τσίπουρο ο τόπος ήταν γεμάτος με αμπέλια μέχρι κάτω τον Σαραντάπορο. Σιτάρι δεν είχε η Μόλιστα (μια αμελητέα παραγωγή , γιατί υπήρχαν τα αλώνια και ο μύλος) και το περισσότερο ερχόταν από τους σιτέμπορους. Αλλά και εκεί οι προμήθειες γινόταν μια φορά για όλο το χρόνο.<br />
</div><div style="text-align: justify;">Η οικονομία της περιοχής δεν ήταν ιδιαίτερα εκχρηματισμένη. Επικρατούσαν περισσότερο οι ανταλλαγές. Το κυριώτερο μέσο ανταλλαγής που λειτουργούσε ως ισοδύναμο του χρήματος ήταν το τσίπουρο που παράγονταν άφθονο στην περιοχή και μπορούσε να φυλαχτεί για μεγάλα διαστήματα χωρίς προβλήματα αλλοίωσης. Χρησιμοποιούνταν για ανταλλαγή με λάδι ή άλλα προϊόντα. Ακόμα και σήμερα αν συγκρίνεις τις τιμές αυτές (δηλαδή τσίπουρο προς ελαιόλαδο είναι ένα προς ένα πάνω κάτω , ανάλογα και με τις ποιότητες). <br />
Οι άνθρωποι που ζούσαν στο πλαίσιο της αγροτικής οικονομίας δεν είχαν ιδιαίτερες ανησυχίες , αφού το κελάρι ήταν γεμάτο με τρόφιμα , και δεν υπήρχε τηλεόραση που να τους πει τι να φοβούνται , τι να κάνουν και κυρίως τι να ψωνίσουν. Το άγχος ήταν άγνωστη λέξη , ενώ οι χαρές και τα πανηγύρια ήταν σχεδόν σε καθημερινή διάταξη ....και γενικώς δεν έχαναν καμία ευκαιρία για να γλεντήσουν.<br />
Βέβαια η άλλη πλευρά της ειδυλλιακής αυτής εικόνας ήταν η ανάγκη των ανθρώπων να ξεφύγουν από τα στενά αυτά πλαίσια και να αναζητήσουν διεξόδους μέσα από την μετανάστευση. Έτσι το μεγαλύτερο ποσοστό των αντρών είχε πάρει το δρόμο της ξενιτιάς. Η επιστροφές τους έχουν μείνει στην μνήμη ως παροιμιώδεις, αφού συνοδεύονταν από ξεφαντώματα και νέες ευκαιρίες για γλέντια με όργανα και τσιμπούσια μέχρι πρωίας. Οι Μολιστινοί που μέναν πάνω από 3 μήνες μέχρι να ξαναφύγουν , κρεμούσαν στα τσιγκέλια τα σφαχτά και γεμίζαν τα κελλάρια τους με κάθε λογής λιχουδιές. Η κατάσταση της ευωχίας και του γλεντιού κρατούσε μέχρι την ημέρα της αναχώρησης.<br />
Τα εμβάσματα που έφερναν από τις μεγάλες πόλεις που ήταν εγκατεστημένοι ήτανε αποκλειστικά σχεδόν σε χρυσές λίρες και προορίζονταν για επενδυτικές δαπάνες, πάντα όμως στην ευρύτερη περιοχή του χωριού τους. Κυρίως σε ακίνητα , δηλαδή για την αγορά χωραφιού ή οιοπέδου ή την ανέγερση κατοικίας. Καταναλωτικές ανάγκες , με την σημερινή έννοια δεν υπήρχαν. Έτσι το μεγαλύτερο μέρος των αποταμιεύσεων επενδύονταν.<br />
Τα ωραιότερα κτίρια (<a href="https://picasaweb.google.com/glavkos/PicturesFromMolista#">δείτε εδώ</a>) της Μόλιστας και του Γανναδιού ήταν δημιουργήματα αυτής της νοοτροπίας.<br />
Σήμερα πάλι ξοδεύουμε και ξοδευόμαστε μέσα από την κατανάλωση. Πολλές φορές έχοντας την ψευδαίσθηση ότι με αυτήν μπορούμε να αναπληρώσουμε αξίες , αισθητική ή την χαμένη μας πνευματικότητα. Μήπως τελικά αυτό που σήμερα ονομάζουμε οικονομική κρίση δεν είναι παρά μια ευκαιρία να δούμε με ένα διαφορετικό μάτι τον κόσμο και να καταλάβουμε τις πραγματικές μας ανάγκες;...ρωτάω μήπως; <br />
</div><div style="text-align: justify;"><br />
<i>Πηγή εικόνας από </i>: https://galadarling.com/article/i-cant-stop-shopping-help-me<br />
</div><div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-74541211295999818082009-10-23T23:15:00.016+03:002019-06-18T21:23:03.201+03:00Ερείπια ....και όχι κοπριές.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj36eR2S3QKc6pDrk0c9RxkkqqenBTm7JxixtfAcNwhJ7-eoTB-S2HuSm5cESw3iqbL8prI0suPPY9ktLm1wXLfrvtxgFVZzWCIymy-WAhBIwH-eY224gDb6rsYw_TexZapdHPcWvNCht8n/s1600-h/P9020475.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj36eR2S3QKc6pDrk0c9RxkkqqenBTm7JxixtfAcNwhJ7-eoTB-S2HuSm5cESw3iqbL8prI0suPPY9ktLm1wXLfrvtxgFVZzWCIymy-WAhBIwH-eY224gDb6rsYw_TexZapdHPcWvNCht8n/s320/P9020475.JPG" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Σύντροφοι συνμπογκεράδες και συντρόφισσες ...η κατάτμηση της ιδιοκτησίας σε έπακρον βαθμόν στα χωριά της Μολίστης οδήγησε εις την σταδιακήν της απαξίωση. Συνήθως το γεγονός αυτό , που φαίνεται ως μια αδυναμία τακτοποίησης κληρονομικών υποθέσεων, αντλεί την αιτία του περισσότερο από φυλογενετικούς παράγοντες. Προτιμώ να πέσει λέει ο άλλος, παρά να το φάει ο διπλανός μου, και κατά πάσα πιθανότητα κοντινός συγγενής.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Πολλά είναι τα σπίτια σε αυτήν την κατάσταση , που έτσι και αλλιώς δεν οδηγεί πουθενά. Το να κάνεις ζημία ή να στέκεσαι εμπόδιο απλώς και μόνον στην εξέλιξη των πραγμάτων, δεν αποτελεί μια δυστροπία αλλά και κύριο χαρακτηριστικό της βλακείας. Διότι το μόνον που ζητάς είναι να βλάψεις κάποιον χωρίς ταυτόχρονα να κερδίζεις τίποτε ο ίδιος. Και ως γνωστόν η βλακεία πέρα από επιβλαβής είναι και ανίκητη.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Στην περίπτωση μου μπορώ να θεωρήσω ότι έχω σταθεί τυχερός , αφού ο παππούς μου δεν είχε αδέρφια και έκανε μόνο ένα παιδί ( δεν πρόλαβε ο δόλιος να ξαναδεί την γυναίκα του ...αλλά αυτά θα τα εξιστορήσω κάποια στιγμή αναλυτικά) ...τον πατέρα μου. Έτσι το σπίτι δεν τεμαχίστηκε σε 42 μεράδια και αν και το βρήκαμε σε κακή κατάσταση ήταν κάτι δικό μας και δεν είχαμε πάρε δώσε με τα κληρονομικά.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Η μοίρα πολλών σπιτιών με κληρονομικές διαφορές είναι όπως αυτού στην φωτογραφία, που βρίσκεται σε κάποιο άλλο χωριό. Δεν αναφέρω φυσικά ποιό είναι , γιατί δεν γνωρίζω και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να μάθω. Οι συντηρήσεις και οι επισκευές αναντίρρητα κοστίζουν , τόσο σε χρήματα όσο και σε χρόνο (και ίσως και κάποιες σουβλιές στο στομάχι). Εν τούτοις όλα διορθώνονται αν θέλεις να παραμένεις για 20 ημέρες ετησίως στο βουνό και να κοιτάς που και που προς τον Γράμμο ή το Καμινίκ...να κάθεσαι κάτω από τον Πλάτανο και να ξεδίνεις στα κλαρίνα τον 15αύγουστο. Βέβαια , σου βγαίνει λίγο ακριβά σε σχέση με το να έκλεινες δωμάτιο σε κάποιον τουριστικό προορισμό, αλλά όπως είπε και ένας Κονιτσιώτης μια φορά : "Τη θέα την πληρώνεις...". </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Αν προσθέσεις και τον ΕΝΦΙΑ που μας προέκυψε εσχάτως, τότε το πράγμα αρχίζει και χειροτερεύει. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Δεν είναι άλλωστε λόγοι οικονομικών υπολογισμών που είμαστε εκεί...για τις λίγες μέρες που είμαστε κάθε χρόνο. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Προκύπτει επομένως το ερώτημα - κρίσιμο κατά την ταπεινή μου γνώμη - ...γιατί είμαστε εκεί; Ή γιατί είμαστε εκεί ακόμα; Εξ΄όσων γνωρίζω κανένας από αυτούς που είμαστε εκεί πάνω - για να μην πω την έκφραση μεταξύ των συγχωριανών που είναι ανευ νοήματος- δεν απάντα μέχρι σήμερα σε αυτό το ερώτημα. Κι επειδή η απάντηση δεν είναι απλή ..θα προτιμούσα να επιχειρήσω αυτού του είδους την προσπάθεια σε ένα από τα επόμενα πόστ.</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Τελειώνω με μια φράση ενός γνωστού μου από το χωριό, όπου σε συζήτηση - κοινωνική κριτική ή κουτσομπολιό - όπως θέλετε πείτε το ..μου είπε το εξής :</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
- Ποιοί ; Αυτοί ...είναι ερείπια!! Δεν είναι ούτε κοπριές , γιατί η κοπριά είναι κάτι χρήσιμο και μπορείς να την βάλεις στον κήπο σου. Ενώ τα ερείπια δεν είναι για τίποτε, παρά μόνον να φυλάγεσαι μην πέσουνε και σε πλακώσουν...</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
Τα συμπεράσματα αγαπητοί μου συμπλογκοσφαιρισταί δικά σας .....</div>
</div>
<div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-43520912464656624252009-10-11T23:36:00.002+03:002013-01-18T10:01:58.378+02:00Facebookπληξία και στην Μόλιστα.<div style="text-align: justify;">Κάποιοι έχοντας ανακαλύψει την Μόλιστα από περιοδικά ποικίλλης ύλης και τουριστικών καταλυμμάτων προέβησαν στην ελευθέραν κατά τ΄άλλα πράξη σύμπηξης Ομάδας στο Φατσοβιβλίο με αμφιλεγόμενους σκοπούς και προθέσεις. Και είναι μεν γεγονός αναμφισβήτητο ότι η επικοινωνία είναι πράγμα καλό και άγιο καθώς και η ανταλλαγή ιδεών , φωτογραφιών και προτάσεων του τύπου να γράψουμε την ιστορία...τίνος άραγε; Του Αλή Πασά , του ΕΑΜ - ΕΛΛΑΣ , ή των τελευταίων τριάντα χρόνων που δεν βλέπουμε τίποτε εχτός από βόλτα , χάμψα , κακά και νάνι. Και είναι καλό ο τουρισμός αναμφισβήτητα και οι εταιρείες παροχής υπηρεσιών ξενοδοχειακού τύπου , δηλαδή προώθησης ενός προϊοντός που άλλος παράγει εντωμεταξύ , υπό την προϋπόθεση πάντα ότι ο αλβανός θα συνέχισει να έρχεται στα χωριουδάκια για να κουβαλά τις πέτρες και να ξεχορταριάζει τους κήπους.<br />
</div><div style="text-align: justify;">Μέχρις εδώ καλώς. Και αν μεν σκοπός μας είναι να κάνουμε δημόσιες σχέσεις , εκδρομάς και μάσες χάψες , μέχρις εδώ καλός και άγιος είναι ο σκοπός μας. Εσύ τι θέλεις και μιλάς δηλαδή και τι γυρεύεις;<br />
</div><div style="text-align: justify;">Έλα ντε...Αυτό που θέλω είναι να ξεφύγω από την επαρχιακή λογική και νοοτροπία του ανθρώπου κοιτάτε να δείτε τι κάνω. Αν όμως η εν λόγω ομαδούλα προϋπήρχε με την λογική του περνάμε καλά και πέρα βρέχει και ποιός ξέρει ίσως να βρούμε και σπόνσορα ...ποιός ο λόγος να ενταχθεί ως κλειστό κλαμπ στο φατσοβιβλίο;<br />
</div><div style="text-align: justify;">Εκτός και εάν η Μόλιστα έχει γίνει ένα ελκυστικό προϊόν για μια σειρά καταναλωτών των πόλεων που θέλουν πλέον να μάθουν στους νεοσσούς τους πώς γκαρίζει ο γαίδαρος και από που κατουρά η κατσίκα. Ατύχησαν να τους πείτε γιατί ούτε από αυτά έχουμε πλέον!!!<br />
</div>Σαφώς δικαίωμα του καθενός είναι να εκφράζεται όπως θέλει , αλλά και δικό μου δικαίωμα πάλι είναι να πω την γνώμη μου για το είδος αυτό της έκφρασης.<div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-15219952610155023892009-09-22T20:38:00.002+03:002013-01-18T10:01:58.360+02:00Απόγευμα στο Μοναστήρι<div style="padding: 3px; text-align: left;"><div style="text-align: center;"><a href="http://www.flickr.com/photos/glavkos/3937052677/" title="photo sharing"><img alt="" src="http://farm3.static.flickr.com/2645/3937052677_137a3c8b18.jpg" style="border: 2px solid rgb(0, 0, 0);" /></a><br />
</div><span style="font-size: 0.8em; margin-top: 0px;"><a href="http://www.flickr.com/photos/glavkos/3937052677/">P9020482</a>, originally uploaded by <a href="http://www.flickr.com/people/glavkos/">glavkos</a>.</span><br />
</div>Απογευματινή ηρεμία και εναλλαγές χρωμάτων , ενώ μικραίνει η μέρα ...κάπου εκεί στις αρχές Σεπτέμβρη.<div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-66145365333536503282009-09-14T22:09:00.009+03:002019-04-11T13:16:03.345+03:00Εκλογές ή τσίπουρα<div style="text-align: justify;">Κάνοντας chat με ένα γνωστό από τα χωριά μας με ρώτησε ...<br />
-Θα πας να ψηφίσεις στις εκλογές ;<br />
Μάλλον όχι του απάντησα ...<br />
-Ποιός τρέχει τώρα εκεί πάνω για την ψήφο;<br />
Δεν είμαι σίγουρος καθόλου πλέον αν η πολιτική μπορεί να αποτελέσει λύση στα προβλήματα των ανθρώπων ή αν εκείνα που η ίδια η πολιτική δημιουργεί με την σημερινή της μορφή δεν είναι περισσότερα και σοβαρότερα από αυτά που δεν λύνει τελικά. Και τέλος - τέλος εαν όλα αυτά έχουν καμία σχέση με την πραγματική ευτυχία των ανθρώπων, με το αληθινό βίωμα εκείνων που ζούνε το αυθεντικό παρόν σε σχέση με τις ανέσεις και τα ψευτοπροβλήματα της καθημερινής ζωής των περισσοτέρων μας.<br />
-Γίναν τα σταφύλια κύρα Άννα ...τι κάθεται ο γιός σου εκεί στην Λάρισα και περιμένει; Ψυρίζει την μαϊμού; ...Ναι , να έρθει εδώ να βγάλουμε τα τσίπουρα....<br />
-Μωρέ και τι να τα κάνει Κυρ Νίκο , αφού δεν πίνει τώρα ...το έκοψε.<br />
<br />
Έλεγε αλήθεια. Γιατί μου συνέβη και αυτό (δεν λέω το κακό). Απλώς μου συνέβη μετά από χρόνια συνεχόμενης επαφής με το αλκοόλ....<br />
-Να το κρατήσει για εντριβές τον χειμώνα....<br />
Ο διάλογος αυτός , που τον ακούω ως τρίτος , όσο βασανιστικότερος είναι τόσο μακροσκελέστερος γίνεται. Και άντε να τους πεις ξανά (για μυριοστή φορά) ...τι θέλετε και ασχολείστε μαζί μου, αν θα βάλω τσίπουρα ή αν θα μαζέψω τα καρύδια ή τα κάστανα του Αγίου Δημητρίου ..κι αν θα πάω στον Άγιο Ταξιάρχη ή στον Άγιο Αθανάσιο στο Μποτσυφάρι με τα ωραία τέμπλα. Αφού παππάς ο ίδιος είναι κάθε φορά (εκείνος ο γιός του τσαγκάρη). Κι άντε να διαβάσουμε το ''Αι γενεαί πάσαι'' , κι άιντε και το διαβάσαμε για 1000001 φορά ...άλλαξε τίποτε; Γιατί ο Μπάρμπας θα κάθεται και πάλι κάτω από την κληματαριά και θα παίζει την 17η κατά σειρά παρτίδα τάβλι ...ίσαμε να κλείσει κάνα εξάωρο. Είναι προφεσόρος λέει σε αυτό και έχει και μαθητές. Κατεβαίνει κάθε Πέμπτη εκεί στην Κόνιτσα και πιάνει το πάνω το καφενείο που έχει θέα. Εκεί κυριολεκτικά ξεχαρμανιάζει με την Αστρέχα και την Γκαμήλα να τον κοιτάζουν με απορία. Ακόμα και τα βουνά θα τον βαρεθούνε ...αλλά εκείνος δεν θα φύγει αν δεν κερδίσει και τους 7 αντιπάλους του και όσους άλλους τολμήσουν να αναμετρηθούν μαζί του.<br />
<br />
Αυτά τα ολίγα - για να απολαύσετε και εσεις μιαν εικόνα χαλαρότητας και ξενοιασιάς ενός κόσμου που χάνεται σιγά σιγά .....κι ίσως σε ένα μέλλον όχι και τόσο μακρυνό θα πρέπει να τον ανακαλύψουμε και πάλι.<br />
Τι θα ψηφίσουμε ; Τα τσίπουρα, τί άλλο ...κάπου εκεί στις αρχές Οκτώβρη θα πατήσουμε τα σταφύλια και θα βάλουμε τον μούστο στα βαρέλια για να βράσει. Κι ας τους άλλους να βράσουν στο ζουμί τους....Γιατί το τσίπουρο δεν χάνει με τίποτε ...το πολύ πολύ να γίνει εντριβή ή και κάνα πόντσι. Αλίμονο στις κούφιες φιλοδοξίες. <br />
</div><div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-18949180012410784912009-09-08T07:44:00.014+03:002019-04-11T13:16:02.891+03:00Ιστορίες για γέλια και για κλάματα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/3b/Laugh.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/3/3b/Laugh.JPG" width="200" /></a></div>
<br />
Εκειπάνω, σε ένα χωριό στην περιοχή μας, ανάμεσα στους άλλους μετανάστες ήταν και ένας Αλβανός εργάτης γύρω στα 50 , με ευγενική φυσιογνωμία, που τον φωνάζαμε Φάνη (τα πραγματικά τους ονόματα δεν τα γνωρίζαμε, γιατί ήταν μουσουλμάνοι και τα κρύβαν). Ο Φάνης κυρίως ασχολούνταν με βοηθητικές δουλειές και ότι του δίναν οι άλλοι συμπατριώτες του που είχαν τα συνεργεία. Τις περισσότερες φορές μάλιστα ήταν οι άλλοι που κλείναν την δουλειά και παίρναν και μια προμήθεια από την αμοιβή του Φάνη. Ή ακόμα χειρότερα , παίρναν οι ίδιοι την αμοιβή και έδιναν κάτι και στον Φάνη.<br />
<br />
Ο κακομοίρης δεν ήξερε ούτε να μιλήσει και προσπαθούσε να συννενοηθεί κάνοντας νεύματα και χειρονομίες. Με τα πόδια ερχόταν από τα σύνορα και με τα πόδια έφευγε πάλι.<br />
<br />
Έφερε και την γυναίκα του κάποια στιγμή ...ένα πλάσμα ασουλούπωτο που έμοιαζε να έχει βγει από τον κόσμο των Χόμπιτ. Εκείνη πήγαινε για να καθαρίζει τα σπίτια και να βοηθάει σε διάφορες άλλες δουλειές , ότι έβρισκε δηλαδή. Έμεναν και οι δυό τους σε μια αποθήκη πάνω στο σχολείο, ένα βρώμικο δωμάτιο χωρίς νερό και τουαλέτα.<br />
<br />
Στους άλλους μετανάστες που ήταν όμως της κλίκας (το λένε και μάγκα στα αλβανικά) που έπαιρναν τις δουλειές στο χωριό οι ντόπιοι είχαν παραχωρήσει ένα από τα κοινοτικά διαμερίσματα του πολιτιστικού συλλόγου.<br />
Κι έτσι κυλούσε όμορφα και ήρεμα η ζωή στην όμοφη επαρχία μας....Πέρασαν μέρες.<br />
<br />
Κάποια στιγμή πήρα τηλέφωνο τον μπάρμπα να ρωτήσω τι γίνεται εκεί πάνω ....<br />
- Τα έμαθες ; μου είπε ..<br />
- Τί να μάθω ; ρώτησα και εγώ απορημένος ...<br />
- Του Φάνη του έφυγε η γυναίκα ...την πούλησαν οι άλλοι - πήραν μια προμήθεια δηλαδή - για να φροντίζει έναν παππού στο διπλανό χωριό. Τα κανονίσαν μεταξύ τους , έψησαν και αυτήν και έμεινε ο Φάνης στην απέξω.<br />
- Καλά και πως έγινε ....έκανα να ρωτήσω εγώ ...<br />
- Πώς να γίνει ...τα ίδια θα λέμε. Την παζάρεψαν αυτά τα κοπρόσκυλα και την έδωσαν στον γέρο να τον φροντίζει. Την είδε και ο γιός του εκεί που ήταν γεροντοπαλίκαρο και βολεύτηκαν όλοι τους οικογενειακώς. Αυτήν την σουλουπώσαν κιόλας ...της φόρεσαν καινούργια ρούχαν , έφτιαξε και το μαλλί της στο κομμωτήριο στην Κόνιτσα κι άλλο που δεν ήθελε και εκείνη.<br />
- Κι ο Φάνης τι απέγινε;<br />
<div style="text-align: justify;">
- Πήγε μαζί με τους άλλους να την πάρει πίσω , γιατί την ζήτησε κάποιος άλλος για δουλειά στο χωριό ...αλλά τους κυνήγησαν εκείνοι εκεί και η γυναίκα του του είπε ...<br />
-Γιατί ήρθες; Σε κάλεσε κανένας; Έπρεπε να τηλεφωνήσεις πρώτα..!!!<br />
Κι όπως ήταν τον βούτηξαν τα αφεντικά της γυναίκας του μαζί με τους άλλους Αλβανούς και τον πήγαν μέχρι το τελωνείο στα σύνορα , γιατί δεν είχε και χαρτιά ο δόλιος ο Φάνης. Είχαν και μεγάλα παιδιά με την λεγάμενη που μένανε , λέει , κάπου στην Θεσσαλονίκη.<br />
<br />
Ήσυχη και γραφική δείχνει η ζωή στην επαρχία μας ...αν σηκώσει κανείς όμως το πέπλο της ειδυλλιακής εικόνας της φύσης με τα προβατάκια θα ξεπροβάλλουν από πίσω τα θηρία με τα μάτια τους να γυαλίζουν μέσα στο σκοτάδι.....Τον Φάνη δεν τον ξαναείδαμε από τότε. Κάτι άκουσα για αυτόν ότι του είχε λασκάρει κάπως και έφυγε για το χωριό του στην Αλβανία.<br />
<br />
<i>φωτογραφία: http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Laugh.JPG </i>(διανέμεται υπό τους όρους <i>της Άδειας Ελεύθερης Τεκμηρίωσης GNU).</i></div>
</div>
</div><div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7473155550477937383.post-60608412632925698132009-08-23T23:14:00.001+03:002013-01-18T10:02:27.802+02:00Fox Glacier, Νέα Ζηλανδία<div style="text-align: left; padding: 3px;"><a href="http://www.flickr.com/photos/locationindependent/3848005307/" title="photo sharing"><img src="http://farm4.static.flickr.com/3504/3848005307_b420ec9b86.jpg" style="border: solid 2px #000000;" alt="" /></a><br /><span style="font-size: 0.8em; margin-top: 0px;"><a href="http://www.flickr.com/photos/locationindependent/3848005307/">Fox Glacier, New Zealand</a>, première mise en ligne par <a href="http://www.flickr.com/people/locationindependent/">locationindependent</a>.</span></div><p>Αγαπητοί μου φίλοι...μια και δεν είμαστε τοπικιστές , ιδού μια φωτό από παγετώνα στην Νέα Ζηλανδία. Ωραίες οι ομορφιές της χώρας μας, αλλά και οι άλλοι δεν πάνε πίσω , όπως και να το κάνουμε...</p><div class="blogger-post-footer">All rights reserved.</div>Glavkoshttp://www.blogger.com/profile/15164895124511174664noreply@blogger.com0