Ο Λάκης

Ο Λάκης δεν είναι άνθρωπος....είναι ένας γκρίζος γάτος στο Μοναστήρι, ένα χωριό δίπλα στην Μόλιστα, που βρήκε καταφύγιο στην αυλή του Μπάρμπα. Τον κάνει πολύ χάζι τον Λάκη ο Μπάρμπας ...και απολύτως δικαιολογημένα, αφού ο Λάκης επιδεικνύει αρκετές επικοινωνιακές αρετές. Αν και δεν είναι ένα γατί εξημερωμένο, αφού δεν αφήνει να τον πλησιάσουν και δεν ανέχεται πολύ κοντά την ανθρώπινη παρουσία ...απολαμβάνει παρόλα αυτά τις ανέσεις και τις παροχές της αυλής καθώς και ότι άλλο του προσφέρεται εκεί μέσα. Εξακολουθεί φυσικά να ξεπορτίζει και να κάνει τις βόλτες του στο δάσος , να κυνηγά φίδια και σαύρες , να σκαρφαλώνει στους μαντρότοιχους και στα δέντρα ...Επιδεικνύει όμως παράλληλα και μια εξαιρετική για γάτο κοινωνικότητα, γιατί συνοδεύει κάθε φορά τον Μπάρμπα στις εξόδους του για αρκετά μέτρα μακρυά από το σπίτι και μέχρι το αυτοκίνητο ....και είναι πάλι εκεί έξω και τον περιμένει στην επιστροφή. Είναι καλή παρέα ο Λάκης , μια συντροφιά ξεχωριστή, ένας γάτος ευγενικός όπως λέει και ο Μπάρμπας που δεν απλώνει ποτέ τα νύχια του για να σου αρπάξει την τροφή που του δίνεις , παρά περιμένει την στιγμή που θα του δοθεί.

Γι΄αυτό και ένα βράδυ που γυρίσαμε κάπως αργά στο σπίτι έγινε ολόκληρη φασαρία , αφού δεν βρήκαμε το Λάκη να μας περιμένει και ακούγαμε ταυτόχρονα κάπου μέσα από τα δέντρα γατίσιες κραυγές ....Τρέξαμε με τον φακό μέσα στα χορτάρια για να εντοπίσουμε τον Λάκη , από φόβο μήπως τον έχει στριμώξει κανένας μεγαλύτερος αντίζηλος γάτος και του κάνει ζημιά ...πουθενά ο Λάκης. Ο Μπάρμπας κόντεψε να σκάσει από την στενοχώρια ...ο Λάκης μου τι να κάνει έλεγε συνέχεια , και μην το έχει πιάσει από τον λαιμό κανένας άλλος αρσενικός ...Τελικά , μετά από λίγη ώρα , εμφανίστηκε ο νυμφίος μέσα από το σκοτάδι και ήρθε κοντά μας σώος και αβλαβής. Σαν να μην έτρεχε τίποτε έκατσε δίπλα μας για να φάει τα κοψίδια που του είχαμε φέρει μέσα σε ένα αλουμινόχαρτο από το καφενείο.

Απόδραση για τετραήμερο

Ήδη άρχισα να ετοιμάζομαι για αναχώρηση ...το πήρα απόφαση να φύγω έστω και μόνος μου για το χωριό. Η βαλίτσα ανοιχτή στο πάτωμα ...μέχρι να στριμωχθούν μέσα από τα πιο απαραίτητα μέχρι εκείνα που τα κουβαλάς για την απίθανη περίπτωση να χρειαστούν. Αναφέρω ενδεικτικά :

1. Πρώτα απ΄όλα χαρτιά και μολύβια για να μην χάσω τον χρόνο μου μόνο χαζολογώντας από δω κι από κει, αλλά και γράφοντας κάτι...γιατί όταν γράφεις κάτι μένει στο τέλος.

2. Μετά, ένα με δύο βιβλία για διάβασμα πριν τον ύπνο ...αν και συνήθως ποτέ δεν καταφέρνω να διαβάσω στο χωριό. Βέβαια η ησυχία είναι απόλαυση ώρες ώρες ...κάποιες στιγμές δεν ακούγεται τίποτε εκτός από τα κελάιδισμα των πουλιών και τα τζιτζίκια.

3. Μερικές αλλαξιές και ένα μάλλινο σε περίπτωση που θα κάνει κρύο.

4. Την φωτογραφική μου για να τραβήξω βίντεο και φωτογραφίες σε ότι ενδιαφέρον συναντήσω.

5. Τρόφιμα και ότι άλλο είναι χρειαζούμενο για λίγες μέρες ...αφού πάντα χρειάζεται να υπάρχει κάτι στο σπίτι σε περίπτωση ανάγκης ( δεν είναι εύκολο να τρέχεις στην Κόνιστα κάθε τρεις και λίγο).

6. Κάποια δωράκια για τους φίλους σε περίπτωση που πάμε για επίσκεψη...που θα πάω δηλαδή , αλλά όχι με άδεια χέρια.

7. Λοιπά περιττά και εντελώς ανώφελα που δεν μπορώ να απαριθμήσω τώρα.

8. Καπνό, χαρτάκια , φιλτράκια , αναπτήρες , καπνοσύριγγες, πούρα ...κλπ .(..για να καπνίζεις όσο θέλεις και όπου θέλεις) καθώς και κλειδιά (κυρίως αυτά γιατί πέφτει λίγο δύσκολο να ξαναγυρίσεις πίσω να τα πάρεις...)

Τώρα ...αν ξεχνάω και κάτι αγαπητοί μου αναγνώστες ...υπάρχει και η Κόνιτσα που έχει απ΄όλα. Καλές διακοπές και σε σας ...

Μια φορά και έναν καιρό και στην Μόλιστα γαϊδούρια

Tovariš, originally uploaded by Iwano.

Πάνε αρκετά χρόνια ...πρέπει να ήταν από τις πρώτες μας φορές που είχα επισκεφθεί το χωριό...αφού θυμάμαι την γειτόνισσα την Αρετή να βγάζει τον γαϊδάρο , έναν πολύ συμπαθητικό όνο, βόλτα για να πάει στο χωράφι ή για να μαζέψει κλαδί για τις κατσίκες.
Θυμάμαι και κάτι φωτογραφίες που έβγαλα εγώ και ο αδερφός μου πάνω στο δύσμοιρο το ζώο ..αν και καθόταν ευγενικά και καρτερικά και μας υπόμενε.
Στις επόμενες εξορμήσεις μας προς το χωριό δεν ξαναείδαμε τον γαίδαρο ...ψόφησε μας είπαν. Και αργότερα δεν ξαναείδαμε ούτε την Αρετή....είναι στην κόρη της γιατί την τρέχει στους γιατρούς ήταν η είδηση.
Πρώτα φεύγουν τα ζώα λοιπόν και μετά οι άνθρωποι. Κι είναι αυτό μια αδικία μεγάλη και άνιση ...γιατί εκείνα δεν έχουν το δικαίωμα της μετεγκατάστασης ούτε χαίρουν πάντα ιατρικής παρακολούθησης.
Αν και τον αγαπούσε αυτόν τον γάϊδαρο η Αρετή και είμαι σίγουρος ότι θα τον φρόντιζε καλύτερα από άνθρωπο.
Ας είναι καλά όπου και αν βρίσκεται ...

Όλα δύσκολα και ανάποδα

Όταν για πρώτη φορά διάβασα για τον νόμο του Μέρφυ μου φάνηκε αστείο. Ωραία πλάκα σκέφτηκα. Τελικά όμως , έχοντας υπόψη τις παραδοχές του στο κεφάλι μου διαπίστωσα ότι όχι μόνο επαληθεύεται ενίοτε , αλλά τείνει να επαληθεύεται διαρκώς. Δεν είναι τυχαίο ότι γράφτηκε από ανθρώπους των θετικών επιστημών , κι όχι της θρησκείας για παράδειγμα.
Τους τελευταίους μήνες τα πράγματα μας πάνε ανάποδα στην οικογένεια...γιατί αν χωρίσεις και χάσεις την δουλειά σου ταυτόχρονα π.χ. και λες από μέσα σου τι άλλο χειρότερο μπορεί να μου τύχει ...έ τότε θα σου τύχει. Κι έρχεται και σε χτυπά (χτύπα ξύλο) μια ασθένεια και αρχίζεις να τρέχεις από γιατρό σε γιατρό και από εξέταση σε εξέταση , κι όσο πιο πολλοί οι γιατροί άλλο τόσο και οι εξετάσεις.
Έτσι και με την Μόλιστα...εκεί που λέω ότι υπάχουν περιθώρια για να ανέβω , να που εμφανίζεται κάτι απρόοπτο και τα τινάζει όλα στον αέρα. Να πας ενάντια στον νόμο του Μέρφυ είναι κι αυτό ματαιοπονία. Θα υπομείνω λοιπόν καρτερικά και κάποια στιγμή , ποιός ξέρει , θα λυθούν τα μάγια και θα ανοίξει ο δρόμος για το χωριό.....Με τις υγείες μας λοιπον...