Τσίπουρα συνέχεια

Ούτε και φέτος τα κατάφερα τελικά να βάλω δικά μου τσίπουρα ....Πρόλαβα μόνο να επισκεφτώ την Μόλιστα μόλις για μια μέρα , αφού δεν κατάφερα να πάρω άδεια και να παρακολουθήσω έτσι με έναν φίλο την διαδικασία της απόσταξης. Το χωριό είχε κόσμο , αλλά εγώ δεν είχα ιδιαίτερη όρεξη φέτος.......και έτσι τα πράγματα κύλησαν ομαλά με καφενείο, βόλτα στο χωριό, παρέα στο καζαναριό της Λουκίας στο Γανναδιό (που να ΄ναι καλά που μας φιλοξένησε) .....Ελπίζω του χρόνου τα πράγματα να είναι πολύ καλύτερα από πλευράς χρόνου , αλλά και παρέας , αλλά και δική μας δοκιμαστική καζανιά φυσικά.

Ραντεβού στα τσίπουρα

Κάπως άχαρα και στενά πέρασα τον φετινό Δεκαπενταύγουστο στο χωριό. Με δουλειές στο σπίτι και μαστόρους. Ούτε που χόρεψα φέτος και οι μέρες κύλησαν σαν νερό πριν καλά καλά το καταλάβω. Αλλά αυτά υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα. Ο κόσμος βέβαια ήταν εκεί, αλλά το κέφι και η διάθεση σαν να πέφτουν κάθε χρόνο.

Το ευχάριστο νέο είναι ότι το καφενείο στο Γανναδιό αλλάζει χέρια ...έμαθα ότι θα το πάρει ένα νέο ζευγάρι. Το παιδί είναι από το Γανναδιό. Ντόπιος δηλαδή...Άκουσα ότι θα εγκατασταθούνε μόνιμα εκεί και επομένως θα είναι ανοιχτά και τον χειμώνα.

Αυτές τις μέρες θα αρχίσει και η προετοιμασία για τα τσίπουρα. Είναι μεγάλη στιγμή για το χωριό ο τρυγητός , το πάτημα των σταφυλιών και η απόσταξη της ρακής. Το σκέπτομαι και εγώ σοβαρά φέτος να συμμετέχω στην διαδικασία και να βγάλω και τα δικά μου τσίπουρα. Είναι όμορφο να κάνει κανείς μόνος του το δικό του ποτό. Όχι μόνο με την έννοια της οικιακής οικονομίας , αλλά και με εκείνη του ελέγχου της διαδικασίας αυτού που πίνουμε.

Κι αν είστε από εκείνους που τους αρέσουν αυτά ελάτε μια βόλτα από την Μόλιστα του Αγίου Δημητρίου να μας δείτε ...να σας κεράσουμε και ένα τσιπουράκι ζεστό ...να έτσι όπως βγαίνει από το καζάνι.

Φούριες μέσα στον 15 Αύγουστο

Πέρασα αυτές τις μέρες από το χωριό όπως κάνω κάθε χρόνο. Το δυστήχημα είναι ότι έπεσα πάνω σε δουλειές τις οποίες έπερεπε οπωσδήποτε να τελειώσω και όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να μην μπορέσω να απολαύσω την γιορτή και το πανηγύρι. Ούτε που χόρεψα αυτές τις μέρες και γενικότερα δεν μπόρεσα να το χαρώ. Τις περισσότερες ώρες τις πέρασα φτιάχνοντας μια περίφραξη στην αυλή μου, ψάχνοντας για εργάτες από εδώ και από κει και σε προστριβές με κάτι γείτονες.

Κάπου εκεί στην Επαρχία Βοϊου

Μια φευγαλέα επίσκεψη από την Μόλιστα με οδήγησε στον γυρισμό σε ένα όμορφο χωριό κοντά στο Πεντάλοφο ...το περίφημο Δίλοφο. Αφορμή συνήθως πέρα από το να κόψω δρόμο μέσω ενός μαγευτικού χωματόδρομου που οδηγεί από το Πεντάλογο στο Δίλοφο ήταν και να πάρω έναν τενεκέ σκληρό κατσικίσιο τυρί. Τα γάλατα φυσικά είναι ντόπια από τα κατσίκια της περιοχής ...το δε τυρί (πεντανόστιμο μεταξύ των άλλων) μαγιάτικο. Αρκετά χρόνια τώρα ένας δραστήριος ντόπιος έστησε ένα μεγάλο τυροκομείο και παράγει μεταξύ των άλλων φέτα, πρόβειο, γραβιέρα, κεφαλοτύρι, κασέρι , μπάτζιο και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο ακόμα.
Έμεινα και για ένα τσίπουρο στο καφενείο (αν και το φτιάχνουν εκεί με γλυκάνισο) κουβεντιάζοντας λίγο με τον Τηλέμαχο (έτσι λένε τον τυροκόμο) ενώ απένταντι μου έστεκε επιβλητικό το παλιό σχολείο του Διλόφου, μνημείο μιας εποχής που ο τόπος έσφυζε από ζωή και η πλατεία από παιδικές φωνές .....Ας είναι καλά και το Δίλοφο λοιπόν.....

Πάσχα των Ελλήνων

Ωραία τα περάσαμε. Τέτοιες μέρες να ξανάρχονται. Αλλιώς μυρίζει το Πάσχα στη φύση , αλλιώς νιώθεις εδώ και για την Εκκλησία, όλα είναι πιο κοντινά και πιό ανθρώπινα ...με φίλους και συγγενείς στην περιφορά του Επιτάφιου και στην Ανάσταση με τα κόκκινα αυγά στην τσέπη έτοιμα για το τσούγκρισμα μετά το Δεύτε Λάβετε Φώς...Οι ετοιμασίες , η μαγειρίτσα , τα ψητά και το τσίπουρο του Μπάρμπα μου που δεν έλειπε ποτέ από το τραπέζι.
Ωραία τα περάσαμε και στα κλαρίνα την Κυριακή στο ξενοδοχείο την Πυρσόγιαννης , όπου οι Χαλκιάδες από την Βούρμπιανη δώσανε και πάλι ρέστα , με τους Πυρσογιαννίτες να κρατούν και πάλι τα σκήπτρα και με πνεύμα ομάδας και αλληλεγγύης να σέρνουν τον χορό. Δείτε τους στο βίντεο που ακολουθεί...

Εκεί η βροχή δεν σταματάει....

Σήμερα πήρα μια τελευταία αναφορά από τον μπάρμπα...τι κάνεις τον ρώτησα...-βρέχει απάντησε εκείνος...-έ και τι να κάνουμε , είπα, οι βροχές χρειάζονται.....-ναι είπε εκείνος, αλλά θα μας χαλάσει τα κορόμηλα και τις βυσσινιές....δεν είπαμε να μαζέψουμε για να βγάλουμε τσίπουρα.....-άσε να έχουμε νερό θείο φέτος κι ας μην έχουμε τόσα πολλά.....

Έτσι κύλησε ο διάλογος ..ήρεμα σαν τη βροχή στην Ήπειρο , που πέφτει έτσι αργά και γλυκά ποτίζει το χώμα ...όπως χρειάζεται. Έτσι τα λέγαμε και μεις ...αργά επαναληπτικά , όπως οι στάλες της βροχής που πέφτει τώρα πάνω εκεί στην Μόλιστα.
Κι αν αύριο τελικά μαζέψουμε τα κορόμηλα και τα κεράσια να θυμάστε ότι και λιγότερα να είναι , θα΄ναι σίγουρα πιο νόστιμα κι ας βραχούμε και λίγο την ώρα που θα τα μαζεύουμε...νεράκι χρειαζόμαστε....νεράκι....

Τελευταία νέα

Χθές χιόνισε πολύ στην Μόλιστα ....μέχρι που ήρθαν τα μηχανήματα και καθάρισαν τους δρόμους. Ενώ σήμερα ο παππάς έκανε λειτουργία τους Αγίους Ταξιάρχες στο Γανναδιό. Λίγοι άνθρωποι βέβαια αλλά σκέψου να μήν υπήρχαν και αυτοί. Μια πόρτα που κλείνει δύσκολα ξανανοίγει στα χωριά μας. Ελάχιστοι από τους ξένους που αγοράζουν κατοικίες ενσωματώνονται στην ζωή και τις συνήθειές μας. Κι εδώ είναι και ο ρόλος των πολιτιστικών συλλόγων.

Κάτι τέτοιες μέρες που έχει χιονάκι είναι ευλογία....δεν είναι να τις χάνει κανείς.

Ελπίζουμε στα καλύτερα φυσικά.

Μέσα στις απεργίες ..να και η άνοιξη

Ο χειμώνας πέρασε βιαστικά και φέτος αν ήρθε ποτέ....Κι αυτό δεν υποφέρεται όχι μόνο ψυχολογικά, αλλά θα είναι πολλαπλά επιβλαβές από όλες τις απόψεις. Η φύση νοσεί και οι άνθρωποι συνεχίζουν να σφυρίζουν στον σκοπό τους σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Κτίσαμε έναν πολιτισμό του καναπέ, της αδιαφορίας και της τεμπελιάς. Τα σκουπίδια , ως γνήσια παιδιά του καταναλωτισμού έρχονται να πάρουν την εκδίκησή τους. Η παρουσία τους δεν είναι αναπόφευκτη ...οι άνθρωποι τα παράγουν και τα αναπαράγουν, τα κάνουν κομμάτι της ζωής τους και στο τέλος δεν μπορούν να απαλλαγούν από αυτά.
Τα σκουπίδια είναι η άλλη όψη της κοινωνικής μας ευαισθησίας. Κάποτε είχα ακούσει ότι οι Κινέζοι δεν παράγουν σκουπίδια κι αυτό δεν είναι παρά μέρος μιας κουλτούρας όπου τα πάντα είναι χρήσιμα ή καθίστανται χρήσιμα ...Τα απορρίματα δεν ειναι παρά η άλλη όψη της ευκολίας με την οποία οι νεοέλληνες προσπαθούν να καλύψουν την πολιτισμική τους ανεπάρκεια. Ρέματα και πλαγιές, ποτάμια και κάθε σημείο της φύσης έχουν μετατραπεί σε σκουπιδότοπους, ενώ ακόμα και σήμερα δεν έχει κλείσει η πληγή των ανεξέλεγκτων χωματηρών. Η ανακύκλωση είναι σε νηπιακό στάδιο. Τι έχουμε να περιμένουμε ?
Ποιός ξέρει ..ίσως μας σώσουν οι Δυτικοί και η νομοθεσία της Ε.Ε. για το περιβάλλον, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και η ιδιωτική πρωτοβουλία που καθυστερημένα θυμήθηκε ότι η Διαχείριση Απορριμάτων έχει ψωμί ...Ίδωμεν

Σκεπτικιμός

Δεν είναι και πολλά που μπορεί να πει πια κανείς για την Μόλιστα. Οι πέτρες όμως στέκουν εκεί και θέλουν να μας πουν μιαν ιστορία. Κάτι πρέπει να γίνει γι΄αυτό. Πώς όμως να σωθεί η συλλογική μνήμη, όταν η καθημερινότητα δεν αφήνει και πολλά περιθώρια. Νέοι άνθρωποι που έρχονται και οι νεότεροι δεν έχουν ούτε τις εμπειρίες ούτε τις ανησυχίες των παλαιών. Η ερημιά μαρτυρά την εγκατάλειψη της περιοχής από τους αρμοδίους ...όμως και η τουριστική ανάπτυξη όπως την βλέπεις δίπλα και παραπέρα σε άλλες περιοχές σε βάζει σε σκέψεις. Ποιό θα είναι το μέλλον των χωριών μας?

Δύσκολο να απαντήσει κανείς σε αυτην την ερώτηση ...ότι είναι και το παρόν τους θα μπορούσε να πει κανείς. Έχουμε να περιμένουμε τίποτε καλύτερο ...μια λύση έξωθεν?

Είναι οι λύσεις από έξωθεν ο Μολιστινός "τρόπος"? Μάλλον όχι.

Για όσους μείναμε και αγαπάμε αυτόν τον τόπο η λύση μάλλον βρίσκεται στην δική τους την προσπάθεια και μαρτυρία. Μόνο μέσα από αυτή θα προκύψει κάτι καλό για την Μόλιστα.....Και ο τρόπος των παλιών Μολιστινών (κι από τα τρία τα χωριά) ήταν ο δρόμος της ξενιτιάς , της δημιουργίας και της προσφοράς. Κάπως παράξενα δεν ακούγονται αυτά σήμερα?

Μόνο κηδείες .....

Χρόνια τώρα στην Μόλιστα χορτάσαμε μνημόσυνα και κηδείες. Από τότε που σκόρπισε πληθυσμός στους πέντε ορίζοντες , δεν υπάρχουν χαρμόσυνα στην εκκλησιαστική ζωή της Μόλιστας. Σπάνια να δείς καμία βάφτιση ή γάμο (μάλιστα πέρυσι έγινε ένας γάμος και ήταν και όμορφα και ο πατέρας του παιδιού Μολιστινός ήταν...). Όμως αυτά είπαμε σπάνια είναι και όλο και αραιότερα.
Αντίθετα από μνημόσυνα και κηδείες πήξαμε ...χορτάσαμε να βλέπουμε νεκροφόρες να μεταφέρουν Μολιστινούς από τους πέντε ορίζοντες στην Αγία Παρασκευή. Και πάλι αυτήν την επιθυμία να επιστρέψει κάποιος έστω και νεκρός σε έναν τόπο μου είναι δύσκολο να την καταλάβω. Υπάρχει κάτι αταβιστικό πίσω απ΄όλα αυτά. Όπως οι ελέφαντες που περπατάνε μίλια για να επιστρέψουνε στον τόπο που θα πεθάνουν.
Ποιός ξέρει πάλι? ίσως υποκρύπτονται δοξασίες περί "αυτοχθονίας"(πώς να το πει κανείς), ότι δηλαδή οι άνθρωποι γεννήθηκαν από αυτή τη γη και σε αυτή τη γη πρέπει να γυρίσουν...ως ένα χρέος στο χώμα που μας έθρεψε....

Συνομιλία με τον Μπάρμπα

Εχθές το βράδυ τον πήρα για να μάθω νέα απ΄το χωριό. Μπάρμπας είναι γειά , αλλά και τρόπος του λέγειν γιατί δεν είμαστε κοντινοί συγγενείς. Υπάρχει μια μακρινή συγγένεια από την μητριαρχική πλευρά μας απο το Γανναδιό. Τα νέα είναι τα ίδια περίπου κάθε φορά ...ποιός εμφανίστηκε να φέρει τσιγάρα και εφημερίδες, πώς τα περάσαμε στην Κόνιστα κάθε Πέμπτη που πάει το λεωφορείο, τι καιρό έκανε αυτές τις μέρες αν και χθές το γύρισε σε χιονάκι (....τούφες τούφες έπεφτε το χιόνι το βραδάκι αλλά όχι πάνω από μισύ ώρα και το έλιωσε αμέσως)....και μετά ρωτάει τι κάνω εγώ ...αν κλαίει καμία ....αν θα μαζέψουμε φέτος τα κεράσια από το κτήμα του (ράντς το αποκαλεί ). Κλαίει καμία εκεί ...μου κάνει πάλι και μετά αρχίζουμε την πολιτική κουβέντα , ποιοί είπανε τι , πως είναι η κατάσταση στο Κόσσοβο και ποια είναι η εκτίμησή του για το μέλλον της περιοχής και άλλα πολλά ....Ωραίος είναι ο Μπάρμπας κι ας είναι μόνος του εκεί πάνω . Καθισμένος δίπλα στη σόμπα αναπολεί τις τρέλλες της νιότης του και νοσταλγεί την οικογένειά του...........

Κάτι τρέχει τελευταία στα Μαστοροχώρια

Παρακολουθώντας τυχαία και ψάχνοντας σε μηχανές αναζήτησης έπεσα πάνω σε πρόσωπα φιλικά και γνώριμα. Η αλήθεια είναι ότι κάτι κινείται τελευταία στα Μαστοροχώρια και στην ευρύτερη περιοχή της Κόνιτσας.
Αξίζει ιδιαίτερης προσοχής το μπλογκ του Συλλόγου Νέων Μαστοροχωρίων , αλλά και αυτό της Κοινότητας Φούρκας που χαρακτηρίζεται σχεδόν επαγγελματικό. Επίσης αξίζει προσοχής ο ιστότοπος της Δροσοπηγής που έχει τύχει χαρακτηριστικής επιμέλειας και φροντίδας ... Θα περιμένω τα σχόλια και τα μηνύματά σας...

Γιατί η Μόλιστα έχει τόση σημασία;

Είναι εύλογο το ερώτημα ...αφού είναι αδύνατο να καταλάβεις τι κρύβει ένας τόπος αν δεν γνωρίζεις τα μύχια μυστικά του , την ιστορία και τους ανθρώπους του. Πώς μπορεί να έχει τόση σημασία ένας τόπος τόσο μικρός και τόσο απομονωμένος ......
Στην εποχή μας σημαντικές περιοχές θεωρούνται εκείνες που συγκεντρώνουν πληθώρα δραστηριοτήτων , υποδομών και οικονομικών ευκαιριών. Με αυτήν την έννοια η Αθήνα είναι πιο σήμαντικη από οποιαδήποτε άλλη πόλη στην Ελλάδα.
Αν όμως υποθέσουμε ότι τα κριτήρια μας δεν είναι αυτά την οικονομικής μεγέθυνσης και της ανάπτυξης με την τρέχουσα χρήση του όρου , τότε μέρη που θεωρούνται σήμερα άγνωστα ίσως αποκτήσουν μια άλλη σημασία , μια δική τους εσωτερική δυναμική. Έστω και αν ακόμα παραμένουν ακατοίκητα για το μισό χρόνο του έτους.
Κάπως έτσι συμβαίνει και με την Μόλιστα .... οι λόγοι μένει να εξηγηθούν σε επόμενες δημοσιεύσεις και μάλλον ξεκινούν από πολύ παλιά. Η ζωή δεν ήταν εύκολη σε αυτόν τον τόπο γιατί οι κάτοικοι έπρεπε συνεχώς να αντιπαλέψουν την στενότητα και την φτώχεια όσο και με τις αφιλόξενες συνθήκες της περιοχής . Εντούτοις μάλλον χαρακτηρίζονταν από περισσή ενεργητικότητα...που διοχετεύονταν απο την μια προς την μετανάστευση ή τα μπουλούκια των μαστόρων (για τους άντρες ) και την φροντίδα του νοικοκυριού για τις γυναίκες που περιλάμβανε το νοικοκυριό με την ευρεία του έννοια (σπίτι , χωράφια , ζώα , φροντίδα των γερόντων κλπ). Φαίνεται λοιπόν ότι δεν ήταν εύκολη η ζωή ούτε επίζηλη η θέση της γυναίκας που αναγκάζονταν τις περισσότερες φορές να συγκατοικεί με την πεθερά της.
Αυτό όμως δεν εμπόδισε τους ντόπιους όχι μόνο να δημιουργήσουν περιουσία (κυρίως από εμβάσματα Μολιστινών εμπόρων από Κάϊρο ή Βουκουρέστι) αλλά και ν΄αφήσουν πίσω τους σημαντική αρχιτεκτονική κληρονομιά , όπως αυτή αποτυπώνεται στα αρχοντικά και τα δημόσια κτίρια της Μόλιστας, του Γανναδιού και του Μοναστηρίου. Τι να πρωτοαναφέρει κανείς .....Πρέπει να μιλήσουν οι εικόνες ....

Μόλιστα και όχι Μάλιστα

Σήμερα λέω να μιλήσω για την ετυμολογία του τοπωνυμίου Μόλιστα. ΄
Κάποιοι λένε ότι προέρχεται από την λέξη μήλο και την σλαβική κατάληξη -ιστα που είναι συνηθισμένη σε διαφορα μέρη στην Ήπειρο και την Μακεδονία. Άλλοι πάλι ισχυρίζονται ότι η ετυμολογία έχει να κάνει με τους αρχαίους Μολοσσούς, πράγμα που θεωρώ απίθανο διότι αν δεν υπάρχουν συγκεκριμένα ευρήματα που να το τεκμηριώνουν πώς να μπορείς να το δεχθείς ...ούτε γνωρίζω που τοποθετούν οι αρχαιολόγοι σήμερα τους αρχαίους Μολοσσούς...Αλλά και ούτε αν η Μολοσσοί ήταν τοπονύμιο γνωρίζω ..Νομίζω ότι μάλλον για φυλή πρόκειται, συγγενική με αυτή των Δωριέων. Επιφυλασσομαι να επανέλθω επί του θέματος μόλις θα έχω περισσότερες πληροφορίες. Αν και εσείς μάθετε κάτι για το θέμα ρίχτε το στο τραπέζι της συζήτησης...

Η Νία και οι γάτες

Χρόνια τώρα έχει μείνει μόνη της και απομένει το χειμώνα εκεί , από τα τέλη Νοέμβρη μέχρι να έρθει και πάλι η άνοιξη και να επιστρέψει μια υποτυπώδης ζωή στο χωριό....οι συγγενείς αραίωσαν....κι όμως η Νία όπως την φωνάζουν έχει να φέρει εις πέρας και μια αποστολή. Συγκεντρώνει όλες τις γάτες του χωριού από τα σπίτια που κλείνουν και τις ταίζει στην διάρκεια όλου του χειμώνα , τότε που τα δύσμοιρα τα ζωντανά δεν μπορούν να εύρουν εύκολα τροφή...και περιμένει όπως λέει πότε θα πάνε τα ανίψια της για να την δούνε...

στείλτε και σεις κάτι για τις γάτες της Νίας. Και καλό υπόλοιπο χειμώνα...

Όταν πετούν τα σκεπετάρια

Ανταλλάσω λάχανα με μπρόκολα.....
επίσης συλλέγω μανιωδώς παλιά σιδερικά όπως:
καρφιά,
πρόκες, μεταχειρισμένα σίδερα σιδερώματος, κάγκελα ....

και τα ανταλλάσσω με τραπεζογραμμάτια και μετοχές ...

δέχομαι αγκονάρια πελεκημένα ως δωρεά με το αζημίωτο ..

ως αντάλλαγμα μπορώ να σας κάνω την φορολογική σας δήλωση...

Σπεύσατε ...