Απόγευμα στο Μοναστήρι

P9020482, originally uploaded by glavkos.

Απογευματινή ηρεμία και εναλλαγές χρωμάτων , ενώ μικραίνει η μέρα ...κάπου εκεί στις αρχές Σεπτέμβρη.

Εκλογές ή τσίπουρα

Κάνοντας chat με ένα γνωστό από τα χωριά μας με ρώτησε ...
-Θα πας να ψηφίσεις στις εκλογές ;
Μάλλον όχι του απάντησα ...
-Ποιός τρέχει τώρα εκεί πάνω για την ψήφο;
Δεν είμαι σίγουρος καθόλου πλέον αν η πολιτική μπορεί να αποτελέσει λύση στα προβλήματα των ανθρώπων ή αν εκείνα που η ίδια η πολιτική δημιουργεί με την σημερινή της μορφή δεν είναι περισσότερα και σοβαρότερα από αυτά που δεν λύνει τελικά. Και τέλος - τέλος εαν όλα αυτά έχουν καμία σχέση με την πραγματική ευτυχία των ανθρώπων, με το αληθινό βίωμα εκείνων που ζούνε το αυθεντικό παρόν σε σχέση με τις ανέσεις και τα ψευτοπροβλήματα της καθημερινής ζωής των περισσοτέρων μας.
-Γίναν τα σταφύλια κύρα Άννα ...τι κάθεται ο γιός σου εκεί στην Λάρισα και περιμένει; Ψυρίζει την μαϊμού; ...Ναι , να έρθει εδώ να βγάλουμε τα τσίπουρα....
-Μωρέ και τι να τα κάνει Κυρ Νίκο , αφού δεν πίνει τώρα ...το έκοψε.

Έλεγε αλήθεια. Γιατί μου συνέβη και αυτό (δεν λέω το κακό). Απλώς μου συνέβη μετά από χρόνια συνεχόμενης επαφής με το αλκοόλ....
-Να το κρατήσει για εντριβές τον χειμώνα....
Ο διάλογος αυτός , που τον ακούω ως τρίτος , όσο βασανιστικότερος είναι τόσο μακροσκελέστερος γίνεται. Και άντε να τους πεις ξανά (για μυριοστή φορά) ...τι θέλετε και ασχολείστε μαζί μου, αν θα βάλω τσίπουρα ή αν θα μαζέψω τα καρύδια ή τα κάστανα του Αγίου Δημητρίου ..κι αν θα πάω στον Άγιο Ταξιάρχη ή στον Άγιο Αθανάσιο στο Μποτσυφάρι με τα ωραία τέμπλα. Αφού παππάς ο ίδιος είναι κάθε φορά (εκείνος ο γιός του τσαγκάρη). Κι άντε να διαβάσουμε το ''Αι γενεαί πάσαι'' , κι άιντε και το διαβάσαμε για 1000001 φορά ...άλλαξε τίποτε; Γιατί ο Μπάρμπας θα κάθεται και πάλι κάτω από την κληματαριά και θα παίζει την 17η κατά σειρά παρτίδα τάβλι ...ίσαμε να κλείσει κάνα εξάωρο. Είναι προφεσόρος λέει σε αυτό και έχει και μαθητές. Κατεβαίνει κάθε Πέμπτη εκεί στην Κόνιτσα και πιάνει το πάνω το καφενείο που έχει θέα. Εκεί κυριολεκτικά ξεχαρμανιάζει με την Αστρέχα και την Γκαμήλα να τον κοιτάζουν με απορία. Ακόμα και τα βουνά θα τον βαρεθούνε ...αλλά εκείνος δεν θα φύγει αν δεν κερδίσει και τους 7 αντιπάλους του και όσους άλλους τολμήσουν να αναμετρηθούν μαζί του.

Αυτά τα ολίγα - για να απολαύσετε και εσεις μιαν εικόνα χαλαρότητας και ξενοιασιάς ενός κόσμου που χάνεται σιγά σιγά .....κι ίσως σε ένα μέλλον όχι και τόσο μακρυνό θα πρέπει να τον ανακαλύψουμε και πάλι.
Τι θα ψηφίσουμε ; Τα τσίπουρα, τί άλλο ...κάπου εκεί στις αρχές Οκτώβρη θα πατήσουμε τα σταφύλια και θα βάλουμε τον μούστο στα βαρέλια για να βράσει. Κι ας τους άλλους να βράσουν στο ζουμί τους....Γιατί το τσίπουρο δεν χάνει με τίποτε ...το πολύ πολύ να γίνει εντριβή ή και κάνα πόντσι. Αλίμονο στις κούφιες φιλοδοξίες. 

Ιστορίες για γέλια και για κλάματα

Εκειπάνω, σε ένα χωριό στην περιοχή μας, ανάμεσα στους άλλους μετανάστες ήταν και ένας Αλβανός εργάτης γύρω στα 50 , με ευγενική φυσιογνωμία, που τον φωνάζαμε Φάνη (τα πραγματικά τους ονόματα δεν τα γνωρίζαμε, γιατί ήταν μουσουλμάνοι και τα κρύβαν).  Ο Φάνης κυρίως ασχολούνταν με βοηθητικές δουλειές και ότι του δίναν οι άλλοι συμπατριώτες του που είχαν τα συνεργεία. Τις περισσότερες φορές μάλιστα ήταν οι άλλοι που κλείναν την δουλειά και παίρναν και μια προμήθεια από την αμοιβή του Φάνη. Ή ακόμα χειρότερα , παίρναν οι ίδιοι την αμοιβή και έδιναν κάτι και στον Φάνη.

Ο κακομοίρης δεν ήξερε ούτε να μιλήσει και προσπαθούσε να συννενοηθεί κάνοντας νεύματα και χειρονομίες. Με τα πόδια ερχόταν από τα σύνορα και με τα πόδια έφευγε πάλι.

Έφερε και την γυναίκα του κάποια στιγμή ...ένα πλάσμα ασουλούπωτο που έμοιαζε να έχει βγει από τον κόσμο των Χόμπιτ. Εκείνη πήγαινε για να καθαρίζει τα σπίτια και να βοηθάει σε διάφορες άλλες δουλειές , ότι έβρισκε δηλαδή. Έμεναν και οι δυό τους σε μια αποθήκη πάνω στο σχολείο, ένα βρώμικο δωμάτιο χωρίς νερό και τουαλέτα.

Στους άλλους μετανάστες που ήταν όμως της κλίκας (το λένε και μάγκα στα αλβανικά) που έπαιρναν τις δουλειές στο χωριό οι ντόπιοι είχαν παραχωρήσει ένα από τα κοινοτικά διαμερίσματα του πολιτιστικού συλλόγου.
Κι έτσι κυλούσε όμορφα και ήρεμα η ζωή στην όμοφη επαρχία μας....Πέρασαν μέρες.

Κάποια στιγμή πήρα τηλέφωνο τον μπάρμπα να ρωτήσω τι γίνεται εκεί πάνω ....
- Τα έμαθες ; μου είπε ..
- Τί να μάθω ; ρώτησα και εγώ απορημένος ...
- Του Φάνη του έφυγε η γυναίκα ...την πούλησαν οι άλλοι - πήραν μια προμήθεια δηλαδή - για να φροντίζει έναν παππού στο διπλανό χωριό. Τα κανονίσαν μεταξύ τους , έψησαν και αυτήν και έμεινε ο Φάνης στην απέξω.
- Καλά και πως έγινε ....έκανα να ρωτήσω εγώ ...
- Πώς να γίνει ...τα ίδια θα λέμε. Την παζάρεψαν αυτά τα κοπρόσκυλα και την έδωσαν στον γέρο να τον φροντίζει. Την είδε και ο γιός του εκεί που ήταν γεροντοπαλίκαρο  και βολεύτηκαν όλοι τους οικογενειακώς. Αυτήν την σουλουπώσαν κιόλας ...της φόρεσαν καινούργια ρούχαν , έφτιαξε και το μαλλί της στο κομμωτήριο στην Κόνιτσα κι άλλο που δεν ήθελε και εκείνη.
- Κι ο Φάνης τι απέγινε;

- Πήγε μαζί με τους άλλους να την πάρει πίσω , γιατί την ζήτησε κάποιος άλλος για δουλειά στο χωριό ...αλλά τους κυνήγησαν εκείνοι εκεί και η γυναίκα του του είπε ...
-Γιατί ήρθες; Σε κάλεσε κανένας; Έπρεπε να τηλεφωνήσεις πρώτα..!!!
Κι όπως ήταν τον βούτηξαν τα αφεντικά της γυναίκας του μαζί με τους άλλους Αλβανούς και τον πήγαν μέχρι το τελωνείο στα σύνορα , γιατί δεν είχε και χαρτιά ο δόλιος ο Φάνης. Είχαν και μεγάλα παιδιά με την λεγάμενη που μένανε , λέει , κάπου στην Θεσσαλονίκη.

Ήσυχη και γραφική δείχνει η ζωή στην επαρχία μας ...αν σηκώσει κανείς όμως το πέπλο της ειδυλλιακής εικόνας της φύσης με τα προβατάκια θα ξεπροβάλλουν από πίσω τα θηρία με τα μάτια τους να γυαλίζουν μέσα στο σκοτάδι.....Τον Φάνη δεν τον ξαναείδαμε από τότε. Κάτι άκουσα για αυτόν ότι του είχε λασκάρει κάπως και έφυγε για το χωριό του στην Αλβανία.

φωτογραφία: http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Laugh.JPG (διανέμεται υπό τους όρους της Άδειας Ελεύθερης Τεκμηρίωσης GNU).