Είναι αλήθεια ότι έχω πάνω από 5 μήνες να ποστάρω σε αυτό το blog...Ο λόγος για όσους με παρακολουθούν είναι ότι έχω απλώσει πολύ τον τραχανά και δεν προλαβαίνω να τον μαζέψω.
Θα πω μόνο ότι το καλοκαίρι το πέρασα στις Πλατείες και είχα αρκετή δουλειά με την δικτυακή παρουσία των Αγανακτισμένων. Πλέον έχω αποσυρθεί απ'αυτά, αλλά εντωμεταξύ έχουμε δημιουργήσει με κάτι φίλους το δικό μας site
στην αρχή με ενθουσιασμό, αλλά πλέον με κάποια αυτοσυγκράτηση.
Κι είναι γεγονός ότι αν έχει κάποιος απλωθεί σε διάφορα θεματικά blog είναι ένα πρόβλημα να τα μαζέψει όλα σε ένα όσο και αν οι θεματικές αυτές κολλάνε μεταξύ τους.
Μεσολάβησε και το ταξίδι στη Σλοβακία, για το οποίο έχω γράψει στο γλωσσικό μου blog.
Όλα αυτά βέβαια είναι δικαιολογίες σε μεγάλο βαθμό καθώς δεν περνούσε μήνας χωρίς να γράψω για την Μόλιστα μέχρι τώρα. Δουλειές και αναδουλειές πάντα υπάρχουν. Το είχα ρίξει και στην καλοπέραση για ένα διάστημα, στις καθημερινές εξόδους, ήσαν και οι διακοπές στις παραλίες και στα camping και το ένα έφερνε το άλλο.
Ειδικά φέτος δεν έχω κάτι να γράψω για την Μόλιστα ..το χωριό είναι ψιλοέρημο και ρημάζει χρόνο με το χρόνο. Στην τάση αυτή δεν υπάρχει αντιστροφή...εκτός κι αν η κρίση στρέψει τον κόσμο στα χωριά όπου τουλάχιστον θα βρουν κάτι να καλλιεργήσουν, ξύλα να ζεσταθούν το χειμώνα και ένα υποφερτό περιβάλλον μακρυά από τη ζωή της πόλης.
Άλλωστε το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωπότητας μέχρι τον προηγούμενο αιώνα ήταν κάτοικοι της υπαίθρου...Η πόλη δεν ήταν για όλους και δεν ήταν και πάντα η καλύτερη επιλογή. Μια τέτοια επιλογή όμως σήμερα προϋποθέτει κάτι παραπάνω από την απλή ρομαντική ιδέα να ζήσεις σε χωριό. Θέλει τις ανάλογες προϋποθέσεις και πάνω απ'όλα την αντίστοιχη αποφασιστικότητα για να το κάνεις. Ιδίως αν δεν το έχεις ξανακάνει ...Χρειάζεται εγρήγορση, αντοχή στις σωματικές εργασίες, ψυχικό σθένος και υπομονή για να αντιμετωπίσεις την στενομυαλιά ενός κόσμου στην επαρχία που έχει συνηθίσει τα δικά του.
Στο σημερινό ποστ δεν θα αναφερθώ ιδιαίτερα ...Θα μιλήσω περισσότερο μέσα από κάποιος φωτογραφίες που τράβηξα όλη αυτή την περίοδο όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να επισκεφθώ το χωριό. Κάποιες είναι ακόμα από το Μάϊο, πιστεύω όμως ότι αξίζει να τις δείτε:
Μια άποψη της κορυφογραμμής του Γράμμου από το Μποτσιφάρι |
Ο φίλος μου ο Τζακ (εδώ μόλις 3 μηνών) |
Το νέο καφενείο του Γανναδιού με τον τεράστιο πλάτανο στην Πλατεία |
Ακολουθούν φωτογραφίες που τράβηξα τον Ιούλιο:
Ο κήπος στην πίσω πλευρά του σπιτιού μου μετά το σχετικό ξεχορτάριασμα |
Φρέσκα κρεμμυδάκια από κήπο στον Γανναδιό (όποιος βρει ποιανού είναι κερδίζει κέρασμα στο καφενείο) |
Ένα χελωνάκι στο δρόμο προς Κόνιτσα |
Τον Ιούλιο για κάποιο λόγο που δε γνωρίζω ακόμη συναντάς άπειρες χελώνες στην άσφαλτο στην περιοχή. Ίσως είναι περίοδος αναπαραγωγής και γεννητούρια, ίσως συμβαίνει κάτι άλλο πάντως συνιστώ στους οδηγούς που θα είναι Ιούλιο στην περιοχή (ενδέχεται και αλλού) να οδηγούν προσεκτικά για να μην θανατώσουν άθελα τους τα συμπαθή αυτά πλάσματα. Επιπλέον, να μην τις παίρνουν μαζί τους ακόμα κι αν τις αφήσουν στο ίδιο σημείο γιατί με αυτόν τον τρόπο τα χελωνάκια χάνουν τον προσανατολισμό τους (αυτό μου το είπε ένας φίλος που έχω εμπιστοσύνη στην κρίση του).
Θα συνεχίσω στο επόμενο ποστ με φωτογραφίες του Σεπτεμβρίου καθώς και μια παρουσίαση από την διαδικασία οινοποίησης και απόσταξης του τσίπουρου, που ακολουθεί τις επόμενες μέρες. Συνήθως αρχίζει του Αγίου Δημητρίου και διαρκεί μέχρι να ολοκληρωθεί η απόσταξη. Κατά πάσα πιθανότητα θα είμαι εκεί για αρκετές μέρες. Ήδη στα τέλη Σεπτέμβρη μαζέψαμε τα σταφύλια (κάτι λίγα που είχε ο Μπάρμπας), τα πατήσαμε και τα 'χουμε βάλει στα βαρέλια να βράσει ο μούστος. Άλλοι βέβαια αγοράζουν μεγάλες ποσότητες (μέχρι 3 τόννους) εξασφαλίζοντας έτσι το τσίπουρο και το κρασί της χρονιάς. Μερικοί πουλούν κιόλας. Χρειάζεται ο σχετικός εξοπλισμός, τα βαρέλια και χώρος στο υπόγειο (με τη σχετική υγρασία για το κρασί)...Ίσως την επόμενη χρονιά να αποφασίσω σοβαρά να ασχοληθώ με αποστάξεις, αγοράζοντας στην αρχή ένα μικρό καζανάκι. Ίσως βγάλω και Σλεμποβίτσα κλέβοντας τη συνταγή από Σλοβάκους φίλους μου.
Πατημένα σταφύλια με λίγα δαμάσκηνα βράζουν σε πλαστικό δοχείο |
Καλά κρασιά αδέρφια και καλόπιοτα!!!